Thursday, 22 September 2022

Umar Khalid Jail Letter

 ఒకింత నిరాశ, మరింత ఒంటరితనం – ఉమర్ ఖాలిద్ ఉత్తరం

(అబద్ధపు ఆరోపణలపై, చట్టవ్యతిరేక కార్యకలాపాల నిరోధక చట్టం కేసులో రెండు సంవత్సరాలుగా తిహార్ జైలులో నిర్బంధంలో ఉన్న విద్యార్థి నాయకుడు ఉమర్ ఖాలిద్ కు రచయిత రోహిత్ కుమార్ ఆగస్ట్ 15న ఒక బహిరంగ లేఖ రాశారు. దానికి జవాబుగా ఉమర్ ఖాలిద్ రాసిన ఉత్తరం ఆయనకు సెప్టెంబర్ 12న అందింది. ఆ ఇద్దరి అనుమతితో ది వైర్ ప్రచురించిన ఆ ఉత్తరానికి తెలుగు అనువాదం: ఎన్ వేణుగోపాల్)
ప్రియమైన రోహిత్,
నాకు పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు, స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు చెప్పినందుకు, అసలు నాకు ఉత్తరం రాసినందుకు కృతజ్ఞతలు. నువ్వు బాగున్నావని ఆశిస్తాను. నా ఈ బంధిత ఆవరణలోపల నీ బహిరంగ లేఖ చదవగలిగినందుకు సంతోషిస్తున్నాను. నీకు జవాబు రాయడానికి కూచున్నప్పుడు ఇవాళ రాత్రి విడుదల కానున్న వారి పేర్లు లౌడ్ స్పీకర్ మీద ప్రకటిస్తూ ఉన్నారు. సాయంత్రం సూర్యాస్తమయం అయ్యే సమయానికి రిహాయి పర్చాలు – విడుదల ఉత్తర్వులు – న్యాయస్థానాల నుంచి జైలు అధికారులకు అందుతాయి. రాత్రి చీకటి జైలు మీద వ్యాపించి, జైలును ముంచేసినాక, కొందరు ఖైదీలు స్వేచ్ఛ అనే వెలుగు చూస్తారు. వాళ్ల ముఖాల మీద నాకు ఆనందం, పరమానందం కనబడుతున్నది.
రెండు సంవత్సరాలుగా నేను ప్రతి రాత్రీ ఈ ప్రకటన వింటూనే ఉన్నాను – నామ్ నోట్ కరే, ఇన్ బందీ భాయియోంకీ రిహాయీ హై (పేర్లు గుర్తుంచుకోండి, ఇవాళ ఈ ఖైదీలు విడుదల కాబోతున్నారు). ఆ ప్రకటనలో నా పేరు ఎప్పుడు వినబడుతుందా అని నేను ఎదురు చూస్తుంటాను, ఆశ పడుతుంటాను. ఈ చీకటి సొరంగం ఇంకా ఎంత దూరం ఉంది అని నేను తరచుగా ఆలోచిస్తుంటాను. కనుచూపు మేరలో వెలుగు ఉందా? నేను చివరికి చేరానా లేక ఇంకా మధ్య దారిలోనే ఉన్నానా? లేక నా కడగండ్లు ఇప్పుడే మొదలయ్యాయా?
మనం మన స్వాతంత్ర్యపు అమృతకాలంలో ప్రవేశించామని వాళ్లంటున్నారు. కాని స్వాతంత్ర్యాన్ని పరిరక్షించేవాళ్లు కడగండ్లకు గురి కావడం చూస్తుంటే మనం మళ్లీ బ్రిటిష్ పాలన రోజులకు తిరోగమిస్తున్నామని అనిపిస్తున్నది. వలసపాలన కాలంనాటి బానిసత్వ చిహ్నాలను తొలగించాలని ఈ మధ్య చాల మాటలు వినబడుతున్నాయి. ఈ మాటలు సరిగ్గా పాత వలస పాలన కాలపు దుర్మార్గ చట్టాలను మళ్లీ పదునుపెట్టి కార్యకర్తల మీద, విద్యార్థుల మీద, అసమ్మతి వాదుల మీద, రాజకీయ ప్రతిపక్షం మీద ఆయుధాలుగా వాడుతున్నప్పుడు వినబడుతున్నాయి. మేం ఇప్పుడు జైళ్లలో మగ్గిపోతున్న చట్ట వ్యతిరేక కార్యకలాపాల నిరోధ చట్టానికీ, మన స్వాతంత్ర్య యోధుల మీద బ్రిటిష్ పాలకులు వినియోగించిన రౌలట్ చట్టానికీ ఉన్న పోలికను జనం చూడడం లేదా? ప్రజల హక్కులనూ స్వాతంత్ర్యాలనూ ఉల్లంఘించడానికి అవకాశం ఇస్తున్న, వలస పాలన ‘వారసత్వం’గా కొనసాగుతున్న శిక్షాసాధనాలను కూడ మనం తొలగించవలసి ఉంది గదా? మాలో చాల మందిని, మావంటి వాళ్లు చాల మందిని ఎటువంటి విచారణా లేకుండా సుదీర్ఘకాలం నిర్బంధించి ఉంచుతున్న, కనుచూపు మేరలో విచారణ మొదలవుతుందనే ఆశ లేని వాస్తవాన్ని చూసినప్పుడు నాకు దిగ్భ్రాంతి కలుగుతున్నది.
స్వాతంత్ర్య దినోత్సవం రోజున, సాయంకాలం వేళ, నేను మరికొందరితో కలిసి నా జైలుగది బైట కూచుని ఉన్నాను. మా జైలు ఆవరణ పైన ఆకాశంలో చాల ఎత్తున ఎగురుతున్న గాలిపటాలను చూశాం. మా చిన్నతనంలో ఆగస్ట్ 15న ఏమి జరిగిందో గుర్తు చేసుకున్నాం. మేమసలు ఇక్కడికి ఎలా చేరాం? దేశం ఎంతగా మారిపోయింది?
యుఎపిఎ ఉపయోగిస్తే చాలు, మమ్మల్ని ఏళ్ల తరబడి జైళ్లలో నిర్బంధించి ఉంచవచ్చు. మమ్మల్ని ఇరికించినవాళ్లు ఏమీ రుజువు చేయనక్కరలేదు. కాని న్యాయస్థానాలలో తమ అభూతకల్పనలను రుజువు చేయలేని వాళ్ల అశక్తత ఈ కాలంలో మాగురించి అబద్ధ కథనాలు అల్లడానికి వాళ్లకేమీ అడ్డురాదు.
ఒక రోజు సాయంత్రం ఒక జైలు వార్డెన్ నా కేసు గురించి నాతో సంభాషణ ప్రారంభించాడు. ఆయన నన్ను 2020లో జైలులో మొదటిసారి చూసినప్పుడు, నా మీద ఆరోపణలను నమ్మడం కష్టమైందట. అదంతా రాజకీయాల ఫలితమనీ, కొద్ది రోజుల్లో నన్ను వదిలిపెడతారనీ అనుకున్నాడట. కాని ఇప్పుడు 2022లో నేను లౌడ్ స్పీకర్ మీద నా పేరు ఎప్పుడు వినబడుతుందా అని ఎదురుచూస్తుంటే, ఆయనకే అనుమానం వస్తున్నదట. “నీకు బెయిల్ ఎందుకు దొరకదు? కిసాన్ ఆందోళన్ వాళ్లకు కూడ కొద్ది రోజులు కాగానే దొరికింది గదా” అన్నాడాయన. నేనిక ఆయనకు యుఎపిఎ అంటే ఏమిటో, ఐపిసి తో పోలిస్తే యుఎపిఎ కింద బెయిల్ దొరకడం ఎంత కష్టమో వివరించడం మొదలుపెట్టాను. కాని అలా వివరిస్తుండగానే, నాకు అర్థమైంది, మధ్యలోనే ఆయనకు ఆసక్తి పోయిందని. ఆయన నా మాటలు వినడమే లేదు. అవును, చట్టంలోని అంత సూక్ష్మమైన వివరాలు వినడానికి ఎవరికి ఆసక్తి ఉంటుంది? న్యాయశాస్త్ర నిపుణులు, ఈ తలకిందుల ప్రపంచంలో బాధితులుగా చిక్కిన నాబోటి దురదృష్టవంతులైన బాధితులు మినహా మరెవరికైనా ఈ విషయాలు అసలు అర్థమవుతాయా?
అపనిందల భారం
ఈ సత్యానంతర ప్రపంచంలో వాస్తవికత కన్న ముఖ్యమైనది అభిప్రాయం. నేను నీ మీద వేసిన ప్రభావం గురించి నువ్వు నీ ఉత్తరంలో చాల గొప్పగా రాశావు. నీ మెత్తని మాటలకు కృతజ్ఞతలు. నేను నీ మీద వేసిన ప్రభావం లాంటిదే జైలులో ప్రతి రోజూ కలిసిన ప్రతి ఒక్కరి మీదా వేస్తూ ఉండి ఉంటాననీ, అందువల్ల వాళ్లు ప్రచారసాధనాలలో నాగురించి ప్రచారమైన అబద్ధాలను నమ్మడం మానేసి ఉంటారనీ కూడ నువ్వు రాశావు. సరే, నిన్ను మెప్పించడం చాల సులభం. నువ్వెప్పుడూ ప్రచారసాధనాలు చెప్పే అబద్ధాల అవతలివైపు చూడాలనుకుంటావు. కాని ఆ ప్రచారానికి లొంగిపోయి ఉన్నవాళ్లను హెచ్చరించడం చాల కష్టం. మరీ ముఖ్యంగా ఆ ప్రచారం నిరంతరాయంగా జరుగుతున్నప్పుడు.
రెండు సంవత్సరాలుగా నేను ఈ జైలులో ఉన్నప్పుడు ఏకైక వార్తా వనరు దినపత్రికలు మాత్రమే. వాటిలో నా కేసు గురించి చాల ఎక్కువగానే వస్తుంది. ఇంగ్లిష్ వార్తాపత్రికలైతే తటస్థంగా ఉన్నట్టు నటించడానికి ప్రయత్నిస్తుంటాయి గాని హిందీ వార్తాపత్రికలు మాత్రం అన్ని జర్నలిస్టు నైతిక సూత్రాలనూ గాలికి వదిలేశాయి. జైలులో ఉన్న ఖైదీల్లో 90 శాతం మంది రోజువారీ వార్తల కోసం హిందీ పత్రికల మీదనే ఆధారపడతారు. ఆ పత్రికలు కల్తీలేని విషాన్ని వండి వారుస్తుంటాయి.
ఆ హిందీ పత్రికల్లో నా బెయిల్ విచారణ వార్తలను ఎంపిక చేసి మరీ వేస్తుంటారు. నా న్యాయవాదుల వాదనలు జరిగినప్పుడు, వాళ్లు ఏమన్నారో చాలవరకు రాయవు. లేదా, కొన్ని సార్లు నా మీద దయతో ఉండాలని అనుకున్నప్పుడు కొంచెం దారి మార్చి, ఏ ఐదో పేజీ లోనో ఆరో పేజీలోనో కనీ కనబడకుండా ఆ వార్త వేస్తాయి. కాని ఆ వార్తకు భయంకరమైన శీర్షిక పెడతాయి. ఇక నామీద ఆరోపణలు గుప్పిస్తూ పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్ మాట్లాడతాడు గదా, ఆ రోజు నా కేసు వార్త మొదటి పేజీ వార్త అవుతుంది. ఆ ఆరోపణలన్నీ కోర్టు నిర్ధారణలేమో అనిపించేంత హడావుడి సాగుతుంది. అటువంటి సందర్భాలలో తమ సంచలనాత్మక శీర్షికలకు తగినట్టుగా భీకరంగా కనిపించే నా ఫొటోలు ఎక్కడెక్కడి నుంచో తవ్వి తీసి వేస్తారు.
ఒకరోజు ఒక హిందీ దినపత్రిక శీర్షిక ‘ఖాలిద్ నే కహా థా భాషణ్ సే కాం నహీ చలేగా, ఖూన్ బహానా పడేగా’ (మాటలతో పని జరగదనీ, రక్తం చిందించక తప్పదనీ అన్న ఖాలిద్) అని అరిచింది. ఈ శీర్షికలో ఉన్న ఘనమైన విషయం లోపల వార్తలో ఒక్కచోట కూడ లేదు. అంతమాత్రమే కాదు, ఆ శీర్షిక ఒక రుజువు కాని ఆరోపణ మాత్రమేననీ, ఆ ఆరోపణను న్యాయస్థానం విచారించవలసి ఉందనీ కూడ లోపల ఎక్కడా లేదు. ఆ శీర్షిక మరెవరి మాటో అని చెప్పడానికి పెట్టే ఉటంకింపు గుర్తులు లేవు. కనీసం చివర ప్రశ్నార్థక చిహ్నం కూడ లేదు. రెండు రోజుల తర్వాత అదే వార్తా పత్రిక ఇంకా ఎక్కువ సంచలనాత్మకమైన శీర్షికతో ముందుకొచ్చింది. ‘ఖాలిద్ చాహతా థా ముసల్మానోంకే లియే అలగ్ దేశ్ (ముస్లింలకు ప్రత్యేక దేశం కావాలన్న ఖాలిద్). న్యూఢిల్లీ లోని యమునా తీర ప్రాంతాలలో జరిగిన కల్లోలాలలో చనిపోయిన వారిలో అత్యధికులైన ముస్లింలు తమంతట తామే ముస్లింల కోసం ఒక కొత్త దేశాన్ని సృష్టించదలచుకున్నారట. నిజంగా ఎంత హాస్యాస్పదం, ఎంత విషాదకరం. ఆ శీర్షిక చదివి నవ్వాలా ఏడవాలా తెలియలేదు నాకు. ప్రతిరోజూ ఈ విషాన్ని మింగుతున్నవారికి నేనెట్లా నచ్చజెప్పను?
అంతకు ముందు మరొక సందర్భంలో, ఢిల్లీ కల్లోలాలలో నా భాగస్వామ్యం గురించీ, నా పాత్ర గురించీ ఢిల్లీ పోలీసులకు నేను ‘ఒప్పుదల ప్రకటన’ ఇచ్చానని మరొక హిందీ దినపత్రిక రాసింది. నన్ను పోలీసు కస్టడీలో ఉంచుకున్నప్పుడు నేను ఎటువంటి ప్రకటనా చేయలేదని, ఏ కాగితం మీదా సంతకం చేయలేదని నేను కోర్టులో రెండుసార్లు లిఖితపూర్వకంగా నమోదు చేశాను. మరి ఈ వార్త ఎక్కడి నుంచి పుట్టినట్టు?
ఎంత సాగదీసి చూసినా ఆ పత్రికలు రాస్తున్నది జర్నలిస్టు వార్తా రచన అని చెప్పడానికి వీలు లేదు. వాళ్లు వాదనల్లోంచి తమకు నచ్చిన ముక్కలు ఏరుకుంటున్నారు. తాము ముందుగానే నిర్ణయించుకున్న కథనానికి సరిపోయిన పచ్చి అబద్ధాలను తయారు చేస్తున్నారు. వాళ్లు నన్ను ప్రజాభిప్రాయపు న్యాయస్థానంలో దోషిగా చిత్రించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. అది కూడ చట్టబద్ధ న్యాయస్థానాలు నా కేసును వినడానికి, విచారించడానికి చాల ముందుగానే. అలా చేయడం ద్వారా వాళ్లు అత్యధిక సంఖ్యాక మత సమూహపు అంతరాత్మను సంసిద్ధం చేయదలచుకున్నారు.
కొన్నిసార్లు ఈ ప్రచార సాధనాలు తయారు చేసే అబద్ధాలు చివరికి పోలీసులు తయారు చేసే అబద్ధాలను కూడ మించిపోతున్నాయి. ఒక ప్రముఖ హిందీ దినపత్రికలో వచ్చిన ఒక వార్తా కథనం, కల్లోలాలను రెచ్చగొట్టడానికి అన్ని మార్గాలనూ వాడుకోదలచుకున్న నేను న్యూఢిల్లీలోని జాకీర్ నగర్ లో షార్జిల్ ఇమామ్ ను 2020 ఫిబ్రవరి 16న రహస్యంగా కలుసుకున్నానని రాసింది. ఆ తేదీ సరిగ్గా ఢిల్లీ కల్లోలాలు జరగడానికి ఒక వారం ముందు. వాస్తవమేమంటే ఆ 2020 ఫిబ్రవరి 16 రాత్రి నేను ఢిల్లీకి 1136 కి.మీ. దూరంలో, మహారాష్ట్రలోని అమరావతిలో ఉన్నాను. చివరికి పోలీసులు కూడ నేను ఆ రోజు అమరావతిలో ఉన్నానని, అక్కడ నా ఉపన్యాసం మీద కేసు పెట్టారు.అట్లాగే ఆ రాత్రి షార్జిల్ ఇమామ్ అప్పటికి ఇరవై రోజుల కింద మరొక కేసులో అరెస్టయి తిహార్ జైలులో ఖైదీగా ఉన్నాడు. దాన్ని కూడ ఎవరూ కాదనలేరు. అంటే ఆ వార్త వండిన గౌరవనీయ జర్నలిస్టు తన కథనం లోని మౌలిక వాస్తవాలను కూడ పరీక్షించుకోలేదన్నమాట.
కాని మరొకసారి చెప్పాలంటే, నిజంగానే వాస్తవాలూ, ఈ వివరాలూ ఎవరికి కావాలి? ఇవాళ భారతదేశంలో సత్యం అనేది ఇంకెంతమాత్రమూ నిజంగా జరిగినది కానేకాదు, ప్రజలకు ఏది చేరుతున్నదో అదే సత్యం. జైలులో నా సహఖైదీల మనసుల్లో లోతైన ముద్రవేసేవి నేను ఏమి చెపుతాననే దానికన్న ఎక్కువగా ఈ పత్రికావార్తల శీర్షికలే. గడిచిన రెండేళ్లుగా నేను గమనించినదేమంటే, జనం తమ కళ్ల ముందు కనిపించినదాని కన్న ఎక్కువగా అచ్చయిన అక్షరం మీద దాదాపు నిర్హేతుకమైన నమ్మకం పెట్టుకుంటారు. పత్రికల్లో వచ్చిందంటే అది నిజమే అయి ఉంటుంది. ‘కుచ్ తో కియా హోగా. పూరా ఝూట్ తోడె లిఖ్ దేంగే’ (ఏదో చేసే ఉంటాడు. పూర్తిగా అబద్ధాలు అచ్చు వేస్తారా?)
సంజయ్ దత్ మీద తీసిన బయోపిక్ ‘సంజు’ లో లోపాలుండవచ్చు గాని, దానిలో ప్రచారసాధనాలను చిత్రించిన తీరు మాత్రం పూర్తిగా నిజం. ప్రచారసాధనాలనేవి నిజం చెప్పాలంటే మాదకద్రవ్యాల లాంటివి. ప్రతి ఉదయమూ ఈ పత్రికల పుటలు ప్రజల మెదళ్లను ఎలా మొద్దు బారుస్తాయో, అవి వాళ్లను ఎట్లా ఒక ప్రత్యామ్నాయ వాస్తవికతా ప్రపంచంలోకి రవాణా చేస్తాయో నేను చూస్తుంటాను. రోజువారీగా ఇంత భారీ స్థాయిలో అబద్ధాల తయారీ జరుగుతున్నప్పుడు జనానికి అసత్యమేదో, సత్యమేదో వేరుచేసి తెలుసుకునే శక్తి కూడ నశించిపోతుంది. ఒకసారి ఆ స్థితికి చేరినతర్వాత ఇక వారికి మంచి అబద్ధాలను సరఫరా చేయవలసిన అవసరం కూడ లేదు. అది ఎంత పిచ్చిదైనా, అది ఏదైనా, ఏది దొరికితే దాన్ని మింగడానికి సిద్ధంగా ఉండేలా వారిని మార్చవచ్చు.
ఈ అబద్ధాల, అసత్యాల మహాభీకర యంత్రంతో మనం ఎలా పోరాడగలం? ద్వేషాన్నీ అబద్ధాన్నీ సరఫరా చేసేవాళ్ల చేతుల్లో చాల వనరులున్నాయి. డబ్బుంది. వాళ్లు చెప్పినట్టు వినే ఇరవై నాలుగు గంటల నిరంతర వార్తా స్రవంతులున్నాయి. అవి కూడ లెక్కలేనన్ని ఉన్నాయి. విరుచుకుపడే ఆకతాయి మూకలున్నాయి. చివరికి పోలీసులు కూడ ఉన్నారు. నిజం చెప్పాలంటే, రోహిత్, అప్పుడప్పుడు నాకు చాల నిరాశ కలుగుతుంది. కొన్నిసార్లు చాల ఒంటరితనం అనిపిస్తుంది. ఫాసిజానికి వ్యతిరేకంగా చేసిన పోరాటంలో, పౌరసత్వ సవరణ చట్టానికి వ్యతిరేకంగా చేసిన పోరాటంలో నాతో పాటు కలిసి ఉన్న చాల మంది, నాకన్న ఎక్కువ అవకాశాలున్న చాలమంది, ఇప్పుడు మౌనంగా ఉండిపోవడానికి నిర్ణయించుకున్నారు. ఈ అబద్ధాలకు నేను ఒక్కణ్ని బలి అయిపోయాను. నేను ఒక అవాంఛితుణ్ని అయిపోయాను. నీ సొంత భూమిలోనే నువ్వొక అపరిచితుడివైపోయినట్టు ఉంది. అటువంటి క్షణాలలో నాకు అందే ఉపశమనం ఒకే ఒక్కటి, ఇందులో ఏదీ వ్యక్తిగతం కాదనే గుర్తింపే. ఇవాళ్టి నా నిర్బంధమూ, ఒంటరితనమూ మరొక విశాలమైన పరిణామానికి ప్రతీకలు మాత్రమే. ఆ పరిణామం ఇవాళ భారతదేశంలో మొత్తంగా ముస్లింలు గురవుతున్న నిర్బంధమూ, ఒంటరితనమూ.
మౌనంలో, ఏకాకితనంలో ఉపశమనం
వాస్తవమేమిటో చెప్పి నా చుట్టూ ఉన్నవాళ్లను ఒప్పించే పని ఇటీవల మానుకున్నాను. ఆ మాటకొస్తే, ఎన్ని అబద్ధాలని నేను ఖండిస్తూ పోవాలి? ఎంత మంది దగ్గర? నేను ఒక అడుగు ముందుకు వేసి నన్ను నేను ఒక ప్రశ్న అడుక్కుంటాను. ఇది కేవలం ప్రచార ధాటికి లొంగిపోయి ప్రజలు తప్పుడు మార్గంలోకి వెళ్తూ ఉండడం మాత్రమేనా? లేక, ప్రజలు అట్టడుగున, వారి సుప్తచేతనల్లో ఉన్న దురభిప్రాయాలకు సరిపోయే ఈ అబద్ధాలను నమ్మదలచుకున్నారా?
వెళ్లి అనవసరంగా గోడకు గుద్దుకుని తలబొప్పి కట్టించుకోవడం కన్న, జైలులో నా సమయంలో ఎక్కువ భాగం ఒంటరిగా ఉంటున్నాను. గత రెండు సంవత్సరాలలో నాలో వచ్చిన పెద్ద మార్పు అది. ఆ మార్పు కొన్నిసార్లు చాల విచారం కలిగిస్తుంది. కాని నేనున్న పరిస్థితులు నన్ను మౌనంలో, ఏకాకితనంలో ఉపశమనం పొందేవైపు నెట్టాయి. నా చిన్న సెల్ లో ఒంటరిగా ఎన్నో గంటలపాటు బంధించి ఉంచితే నాకేమీ ఊపిరి సలపని అనుభూతి కలగడం లేదు. మొదటి రోజుల్లో అలా ఉండేది. ఇప్పుడైతే నన్ను కోర్టుకు తీసుకుపోతున్నప్పుడు రోడ్లమీద జనాలూ, ట్రాఫిక్ దృశ్యాలూ శబ్దాలూ నాకు ఇబ్బందికరంగా, ఆందోళనకరంగా ఉంటున్నాయి. ఆ జనసందోహపు కల్లోలం కంటె జైలు గదిలోని నిశ్శబ్దం నాకు సాధారణమైనదిగా అనిపిస్తున్నది. క్రమక్రమంగా నేను బందీగా ఉండడానికి అలవాటు పడుతున్నానా అని నాకు సందేహం కలుగుతున్నది.
అబద్ధపు ఆరోపణలపై 14 సంవత్సరాలు జైలులో గడిపిన వ్యక్తి రాసిన జ్ఞాపకాలు ఇటీవలనే చదివాను. ఆ పుస్తకంలో తాను జైలులో గడిపిన కాలాన్ని వర్ణించిన తర్వాత ఆయన ‘సాధారణ జీవితానికి’ తిరిగిరావడంలో తాను ఎదుర్కొన్న ఇబ్బందుల గురించి రాశాడు. ఎన్నో ఏళ్లపాటు ఆయన విడుదల కావడం గురించి ఆలోచించాడు. కాని చివరికి విడుదల అయ్యాక, ఆ స్వాతంత్ర్యంతో ఏమి చేయాలో ఆయనకు తెలియలేదు, లేదా మరిచిపోయాడు. ఎన్నో ఏళ్లపాటు ఆయన తన స్నేహితులను కలవాలని కోరుకున్నాడు. కాని విడుదలయ్యాక ఆయన జనాన్నీ, మంది గుమిగూడే స్థలాలనూ తప్పించుకుంటూ ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉండిపోయాడు. రోహిత్, నాకు కూడ సందేహాలొస్తున్నాయి, సాధారణత్వంలోకి రావడానికి నాకు ఎంతకాలం పడుతుందంటావు?
కాని, ఈ కష్టాలన్నీ ఉన్నప్పటికీ, జైలు నా జీవితంలో ఎన్నో ‘సానుకూల’ మార్పులకు కారణమయింది. నేను సిగరెట్ తాగడం మానేశాను. రెండు సంవత్సరాలుగా నేను మొబైల్ ఫోన్ లేకుండా జీవించాను. అంటే సోషల్ మీడియా అనే మరొక మాదకద్రవ్యాన్ని కూడ నేను జయించాను. నేను ఇక్కడికి వచ్చేటప్పటికి ఒక ట్వీట్ ను మించి చూసే ఓపిక ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు ప్రతి నెలా ఎన్నో నవలలు చదవగలుగుతున్నాను. చిట్టచివరిగా, ఎన్నో ఏళ్ల పాటు ప్రయత్నించిన తర్వాత, ఇప్పుడు నా నిద్రా సమయం పాతరోజుల్లోకి వచ్చింది. ఈ మాట వింటే మా అమ్మ సంతోషిస్తుంది. తెల్లవారుతుండగా నిద్రకు పడే అలవాటు నుంచి, ఇప్పుడు నేను సూర్యోదయంతో మేలుకునే స్థితికి వచ్చాను. వేకువజాములు ఎంత అందంగా ఉంటాయి.
ఈ ఉత్తరం ముగించే ముందు ఇవన్నీ జాబితా రాయడం ముఖ్యమని అనుకున్నాను. దేశంలో జైళ్లలో రాజకీయ ఖైదీల సంఖ్య పెరిగిపోతున్న సందర్భంలో ఈ జాబితా అవసరం. ప్రజాస్వామ్యం కోసం, లౌకికవాదం కోసం, సత్యం కోసం, న్యాయం కోసం ఎన్ని కష్టాలు ఎదిరించి అయినా పోరాటాలను కొనసాగిస్తున్న ప్రజలందరూ జైలు గురించి చింతించడం మానుకోవాలి. జైలు అనేది మీ దురలవాట్లను కొన్నిటిని అధిగమించడానికి పనికి రావచ్చు. అది మిమ్మల్ని ప్రశాంతం చేయవచ్చు, మీ ఓపిక పెంచవచ్చు, మిమ్మల్ని స్వయం సమృద్ధం చేయవచ్చు. జైలు నాకు ఆ సాయం చేసింది.
చివరిగా, ఖైదీలకు మానసిక సమస్యల సలహాదారుగా నువ్వు చేసిన పని నాకు తెలుసునని చెప్పాలి. రెండు నెలల కిందనే నేను నీ పుస్తకం ‘క్రిస్మస్ ఇన్ తిహార్ అండ్ అదర్ స్టోరీస్’ చదివాను. అబ్బ, ఎంత అద్భుతమైన చిన్న పుస్తకం రాశావు! ఈ చీకటి కొట్టులో కరవు లేనిది ఏదైనా ఉందా అంటే అది కథలు మాత్రమే. అన్ని రకాల కథలూ, పోరాటాల కథలూ, సహిష్ణుత కథలూ, కొనసాగింపు కథలూ, కోరికల కథలూ, అంతులేని ఎదురుచూపుల కథలూ, దారిద్ర్యపు కథలూ, హృదయ విదారకమైన అన్యాయాల కథలూ, స్వేచ్చ కోసం మానవ అన్వేషణ కథలూ మనిషి దుర్మార్గపు అత్యంత విషాదకరమైన కథలూ అన్నీ ఇక్కడ దొరుకుతాయి. త్వరలోనే స్వేచ్చాజీవిగా నీతో కలిసి కూచుని కాఫీ తాగుతూ ఆ కథలు పంచుకోగలనని ఆశిస్తాను.
అప్పటిదాకా, జాగ్రత్త. రాస్తూనే ఉండు.
నీ
ఉమర్ ఖాలిద్

From N Venugopal 's Wall
Posted by at No comments:

అన్యాయపు అరెస్టులకు పాల్పడుతున్న నేరస్త రాజకీయాలకు చెక్ పెడదాం.

 అన్యాయపు అరెస్టులకు పాల్పడుతున్న నేరస్త రాజకీయాలకు చెక్ పెడదాం.

ఎవరో కొద్ది మంది, కొన్ని సంస్థలు తప్ప ఎవరూ మాట్లాడని విషయం. దేశవ్యాప్తంగా గత వారంగా 200వందల మందికి పైగా పాపులర్ ఫ్రంట్ ఆఫ్ ఇండియా సభ్యులను, నాయకులను అరెస్టు చేశారు. ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లో కూడా జరుగుతున్నాయి. మొన్న కడప, కర్నూల్ లలో, ఈ రోజు గుంటూరులో. తెల్లవారు ఝామున 3 గంటల నుండి జరిగిన NIA సోదాల తరువాత గుంటూరులో నలుగురిని అరెస్టు చేశారు. రియాజ్, జఫ్రుల్లా ఖాన్, రహీమ్, అబ్దుల్ వాహెద్. వీళ్లు చిన్న చిన్న వ్యాపారాలు చేసుకునే వాళ్లు. నిజానికి చాలా ఆర్థిక ఇబ్బందుల్లో ఉన్నవాళ్లు. వాళ్ల దగ్గర లక్షల్లో డబ్బు దొరికిందని, ఆ డబ్బు విదేశాల నుండి వచ్చిందనే కథనాలు చెబుతున్నారు. అన్నట్లు లక్ష అంటే ఎంత? పోనీ 10 లక్షలు అంటే ఎంత? ఆడానికి కట్టబెట్టిన వేల కోట్ల రూపాయల్లో అవి ఎన్నో వంతు? ‘జకాత్’ పేరుతో ముస్లిములు తమ ఆదాయంలో కొంత భాగాన్ని దానధర్మాలకు వినియోగిస్తారు. తమ ఆదాయంలో వందకు రెండున్నర రూపాయలు చెల్లిస్తారు. ఈ చెల్లింపు గోధమ ధరను బట్టి ఒక్కోసారి పెరగటం, తరగటం జరుగుతుందని చెప్పారు. దాన ధర్మాలు చేసేవాళ్లు సహజంగా తమ డబ్బు నిజాయితీపరులైన వ్యక్తుల ద్వారా అవసరం అయిన వాళ్లకు అందాలని కోరుకుంటారు. అలాంటి నిజాయితీ ఉన్న సంస్థగా పి ఎఫ్ ఐ కి పేరు ఉండటంతో ఎక్కువమంది ముస్లిములు తమ జకాత్ ను ఆ సంస్థకు అందిస్తారు. కర్ణాటకాలోని భట్కల్ అనే గ్రామం జనాభా 5 వేలు. ఆ ఒక్క గ్రామం నుండి ఏడాదికి 15 కోట్ల జకాత్ వసూలు అవుతుందని, ఆ డబ్బు పి ఎఫ్ ఐ ద్వారానే పంపిణీ అవుతుందని తెలిసింది. దీన్ని బట్టి ఎన్ని కోట్ల డబ్బును దానధర్మాలకు వెచ్చిస్తారో అర్థం చేసుకోవచ్చు. ఈ దానధర్మాలు చేసేవాళ్లూ, ఆ డబ్బును పంపిణీ చేసే వాళ్లూ -ఎవరూ ధనవంతులు కారు. చాలా సామాన్యులు. విద్యార్థుల చదువులకు, ఆసుపత్రుల, బడుల నిర్మాణానికి మామూలుగా ఈ డబ్బుని వెచ్చిస్తారు. ఇప్పుడు హటాత్తుగా పి ఎఫ్ ఐ మీద ఈ జాతీయ విచారణా సంస్థలు పడటానికి కారణం ఏమిటి? ఒక మిత్రుడితో మాట్లాడితే అనేక ఇంట్రస్టింగ్ విషయాలు చెప్పాడు. షాహీన్ బాగ్ ఉద్యమానికి బాక్ బోన్ గా ఉన్నది పి ఎఫ్ ఐ. ఇతర ముస్లిం సంఘాలు కూడా పని చేసినా, ఎక్కువ యాక్టివ్ గా ఈ సంస్థ పని చేసింది. న్యాయపరమైన అవకాశాలను వేటినీ వదులకుండా రాజ్యాంగ పరిధిలో వీళ్ళు పని చేస్తున్నారు. సిఏఏ, ఎన్ ఆర్సీలకు వ్యతిరేకంగా అనేక రాష్ట్రాల నుండి 33 కేసులు ఈ సంస్థ వాళ్లు సుప్రీం కోర్టులో వేసి ఉన్నారు. హిజాబ్ విషయంలో కూడా అనేక ఇతర సంస్థలతో బాటు వీళ్లు కూడా కోర్టుకు పోయారు. కర్ణాటక, కేరళ, మహారాష్ట్రాలలో యాక్టివ్ గా ఈ సంస్థ పని చేస్తుంది. ఈ ఏడాది కర్ణాటకాలో ఈ సంస్థ నిర్వహించిన మూడు సభల్లో ఒక్కో సభకు 9 లక్షల మంది ముస్లిములు హాజరైనట్లు తెలిసింది. ఎన్నికలు జరిగితే కనీసం ఆరు ఎమ్మెల్యే సీట్లు SDPI కు (ఈ సంస్థ రాజకీయ వింగ్ ) వస్తాయని తెలిసింది. ఇటీవల కర్ణాటకాలో హత్యలు జరిగాయి. 4గురు పి ఎఫ్ ఐ సభ్యులు, 8మంది ఆర్ ఎస్ ఎస్ వాళ్లు హత్యకు గురి అయ్యారు. ఆర్ ఎస్ ఎస్ చేతిలో హత్యకు గురి అయిన ఒక పి ఎఫ్ ఐ యువకుడి అంత్య క్రియలకు రెండు లక్షల మంది హాజరు అయ్యారు. గూగుల్ లో ఈ హత్యల గురించి వెతికితే, ముస్లిం యువకుల హత్యల గురించి కనబడవు. టెర్రరిస్టులు అనే ముద్రతో మొదలు పెట్టి, వాళ్ల అరెస్టు పట్ల మెజారిటీ సమూహంలో ఉదాసీనతను నాటేస్తున్నారు. ఇక టెర్రరిస్టు డబ్బులు అనగానే ఎవరో గడ్డం, ముసుగు వేసుకున్న వాళ్లు కోట్ల డబ్బును ఇక్కడకు పంపుతున్నారనే ఊహాచిత్రం మనసులో కదిలి పోతుంది. కరోన సమయంలో సహాయానికి వందల కోట్ల డబ్బుని ముస్లిం సమాజం నుండి వెచ్చించింది. ఆ డబ్బుని ఇచ్చిన వాళ్లు మెకానిక్కులు, ఆటో డ్రైవర్స్, బడ్డి కొట్ల వాళ్లు, పండ్ల కూరగాయ బండ్ల వాళ్లు. చండీగఢ్ లో ముస్లిములు చాలా తక్కువ వుంటారు. ఊరి చివర 20 ఏ సెక్టార్ లో వాళ్లకో మసీదు ఉంది. పేరు జామా మసీద్ . ఆ చిన్న మస్జిద్ నుండి 38 లక్షల డబ్బు కేరళ తుఫాన్ బాధితులకు పంపిణీ అయ్యింది. ఎక్కువ మంది నుండి వచ్చే చిన్న చిన్న మొత్తాలు కలిసి ఎక్కువ మొత్తంగా ప్రజల్లోకి వెళ్లగలవని చెప్పటానికి ఇదో ఉదాహరణ. పి ఎఫ్ ఐ నేషనల్ సెక్రెటరీ అనీస్ అహమ్మద్ ను కూడా అరెస్టు చేశారు. అతను 2018లో పాలస్తీనాలో జరిగిన ఒక శాంతి సమావేశానికి వెళ్లి వచ్చాడు. అక్కడ నుండి టెర్రరిస్టు ఫండ్ ని తెచ్చాడని, ఆ వంకతో ఈ రైడ్స్ మొదలు పెట్టారు. అసలు విషయం అది కాదు. వాళ్లు పిల్లలకు కరాటే నేర్పించటం కూడా కాదు. (ఆ ఎస్ ఎస్ కత్తి సాము నేర్పిస్తుంది మరి). అసలు విషయం పీఎఫ్ ఐ వెనుక ముస్లిం ప్రజలు సమీకృతం అవుతున్నారు. ఆ సంస్థ చాలా దూకుడుగా హిందుత్వ రాజకీయాలను సవాలు చేస్తోంది. పాపులర్ ఫ్రంట్ ఆఫ్ ఇండియాకు మెజారిటీ ప్రజల నుండి గట్టి మద్దతు రావాల్సి ఉంది. అది నిషిద్ద సంస్థ కాదు. ప్రజల మధ్యన పని చేస్తున్న సంస్థ. ఫండమెంటలిస్టులనో, ఇంకేదో నామకరణం చేసి వారికి నైతిక మద్దతును తిరస్కరించి, ఆ సంస్థ అరెస్టులను ఖండించక పోవటం ఆత్మహత్యా సదృశ్యం. వాళ్ల మత ఆచరణల మీద వేరే అభిప్రాయం ఉంటే అది తరువాత సంగతి. ఇవి NIA దాడులు కావు. బీజేపీ దాడులు ప్రతి అన్యాయానికి గొంతెత్తాలి. అన్యాయపు అరెస్టులకు పాల్పడుతున్న నేరస్త రాజకీయాలకు చెక్ పెట్టాలి. Rama sundari facebook wall నుండి.
Posted by at No comments:

మోహన్ భగవత్‌ను ‘జాతి పిత’గా అభివర్ణించిన ముస్లిం మత పెద్ద

 మోహన్ భగవత్‌ను ‘జాతి పిత’గా అభివర్ణించిన ముస్లిం మత పెద్ద



Published: Thu, 22 Sep 2022 17:41:13 ISTహోంజాతీయంRSS chief : 


న్యూఢిల్లీ : రాష్ట్రీయ స్వయం సేవక్ సంఘ్ (Rashtriya Swayamsevak Sangh-RSS) అధిపతి మోహన్ భగవత్‌‌‌పై ఆలిండియా ఇమామ్ ఆర్గనైజేషన్ చీఫ్ ఉమర్ అహ్మద్ ఇల్యాసీ (Umer Ahmed Ilyasi) ప్రశంసల జల్లు కురిపించారు. భగవత్‌ను ‘జాతి పిత’గా అభివర్ణించారు. ముస్లిం మత పెద్దలతో సమావేశాల పరంపరలో భాగంగా భగవత్ గురువారం ఇల్యాసీతో సమావేశమయ్యారు. 


మోహన్ భగవత్ గురువారం న్యూఢిల్లీలోని కస్తురిబా గాంధీ మార్గ్‌లో ఉన్న ఓ మసీదును, ఆజాద్‌పూర్‌లోని తజ్వీదుల్ ఖురాన్ మదరసాను సందర్శించారు. ఆలిండియా ఇమామ్ ఆర్గనైజేషన్‌ పెద్దలతో చర్చించారు. 

ఉమర్ అహ్మద్ ఇల్యాసీని ఉటంకిస్తూ ఓ వార్తా సంస్థ వెల్లడించిన వివరాల ప్రకారం, ‘‘నా ఆహ్వానం మేరకు మోహన్ భగవత్ గారు నాతో సమావేశమయ్యారు. ఆయన జాతి పిత, జాతి రుషి; ఆయన సందర్శనతో ఓ మంచి సందేశం వెళ్తుంది. మేం దేవుడిని ఆరాధించే విధానాలు వేర్వేరు, అయినప్పటికీ అతి పెద్ద మతం మానవత్వమే. దేశానికే పెద్ద పీట అని మేం విశ్వసిస్తున్నాం’’ అని ఇల్యాసీ అన్నట్లు ఆ వార్తా సంస్థ పేర్కొంది. వీరిద్దరూ ఓ గంటకు పైగానే ఏకాంతంగా చర్చలు జరిపినట్లు తెలిపింది. 

మోహన్ భగవత్ ముస్లిం మత పెద్దలతో ఇటీవల నిర్వహిస్తున్న సమావేశాల్లో ఇది రెండోది. గతంలో ఆయన ఐదుగురు ముస్లిం మేధావులతో సమావేశమయ్యారు. దేశంలో మత సామరస్యాన్ని బలోపేతం చేయడం కోసం ఆయన ఈ సమావేశాలను నిర్వహిస్తున్నారు. 

ఆర్ఎస్ఎస్ అధికార ప్రతినిధి సునీల్ అంబేద్కర్ మాట్లాడుతూ, నిరంతర చర్చల ప్రక్రియలో భాగంగా ఈ సమావేశం జరిగిందని చెప్పారు. మోహన్ భగవత్ అన్ని రంగాల్లోని ప్రముఖులతోనూ చర్చలు జరుపుతున్నారని తెలిపారు. 




Posted by at No comments:

Eight killed as protests spread in Iran over Kurdish woman’s death

 Eight killed as protests spread in Iran over Kurdish woman’s death

Agence France-PresseParis


At least eight protesters have been killed in Iran in several days of unrest, according to a count of officially announced deaths and those reported by a human rights group.


Public anger has flared over the death of Kurdish woman Mahsa Amini, 22, after her arrest by the morality police responsible for enforcing a strict dress code for women.


Protests first erupted on Friday in her home province of Kurdistan, where governor Ismail Zarei Koosha said on Tuesday that three persons had been killed, without specifying when.


Like other officials, he blamed the deaths on “a plot by the enemy”.


On Wednesday, Kurdistan police commander Ali Azadi announced the death of another person, according to Tasnim news agency.


Blaming ‘enemy’


Two more protesters were killed in Kermanshah province, the region’s prosecutor Shahram Karami was quoted as saying by Fars news agency.


“Unfortunately, two persons were killed during the riots yesterday,” he said. “We are sure that this was done by counter-revolutionary agents.”


On top of these deaths, the Norway-based Kurdish rights group Hengaw said on Wednesday that two more protesters had been killed overnight in West Azerbaijan province.


The two, aged 16 and 23, had died in the towns of Piranshahr, which was rocked by fierce clashes, and Urmia, Hengaw said.


Another male protester who was wounded in Divandareh, Kurdistan, on September 17 died from his injuries in hospital, the group said.


Posted by at No comments:

Wednesday, 21 September 2022

Put patriotism first, China tells its Muslim citizens

 Put patriotism first, China tells its Muslim citizens

Official asks Islamic groups to fully implement the Party’s basic policy on religious affairs and take efforts to rally Islamic figures and Muslims closely around the Party and the government


Tit for tat: The remarks come after a UN report said China had committed “serious human rights violations” against its Uighur Muslim minority in the western Xinjiang region. ananth krishnanAnanth Krishnan

Ananth Krishnan Beijing


The Chinese Communist Party’s top leader in charge of religious affairs has called on the country’s Islamic associations and Muslim communities to “maintain the correct political direction” and “uphold the banner of patriotism”.


Wang Yang, the fourth-ranking member of the party’s top Politburo Standing Committee, who heads the Chinese People’s Political Consultative Conference, in a meeting with the official China Islamic Association “called for full implementation of the Party’s basic policy on religious affairs and efforts to rally Islamic figures and Muslims closely around the Party and the government,” State media reported.


He also called on the association’s new leadership “to maintain the correct political direction, uphold the banner of patriotism and socialism, further strengthen the Chinese orientation in developing Islam in China, and facilitate the adaptation of Islam in China to socialist society.” His comments came weeks after an August 31 report released by the Office of the UN High Commissioner for Human Rights said China had committed “serious human rights violations” against its Uighur Muslim minority in the western Xinjiang region.


Arbitrary detention


The report said the “extent of arbitrary and discriminatory detention of members of Uyghur and other predominantly Muslim groups”, referring to a network of reeducation centres built by China in the past five years which the government has called “vocational training” institutions, “may constitute… crimes against humanity”.


China slammed the report as “a patchwork of disinformation that serves as a political tool for the U.S. and some Western forces to strategically use Xinjiang to contain China”. “The fact that this assessment, despite its illegality and zero credibility, did not go so far as to play up false allegations such as ‘genocide’, ‘forced labour’, ‘religious oppression’ and ‘forced sterilisation’ shows that the lies of the century concocted by the U.S. and some Western forces have already collapsed,” Foreign Ministry spokesperson Wang Wenbin said.


Most Muslim countries have kept a studied silence on Xinjiang, as has the Organisation of Islamic Cooperation, which has often criticised India over Kashmir.


On Tuesday, China’s Foreign Minister Wang Yi, in a meeting with Foreign Ministers from the Gulf Cooperation Council (GCC) countries,including Saudi Arabia, the UAE and Bahrain, on the sidelines of the UN General Assembly, said China “appreciates the GCC countries for their upholding justice on issues related to Taiwan, Xinjiang, Hong Kong and human rights, as well as their understanding of and support for China’s legitimate demands.”

Posted by at No comments:

Ex-Lucknow varsity acting V-C stands surety for Kappan

Ex-Lucknow varsity acting V-C stands surety for Kappan


Siddique Kappan was granted bail on September 9.

Mayank Kumar Lucknow


For ten days after the Supreme Court granted bail to Siddique Kappan, his lawyers could not find a single Uttar Pradesh resident who was ready to come forward to stand surety for the Kerala-based journalist.


Their wait ended on Tuesday when two persons, including former acting Vice-Chancellor of Lucknow University, Roop Rekha Verma, appeared in a Lucknow court as sureties. The identity of the second person was not disclosed by Mr. Kappan’s lawyers.


The apex court had, on September 9, granted bail to Mr. Kappan in the Unlawful Activities Prevention Act (UAPA) case, stating that “every citizen has the right to free expression”. The conditions set for his release included producing two individual sureties, who are residents of Uttar Pradesh, having ₹1 lakh worth of value either in their account or by way of assets.


“The two individuals appeared on Tuesday in court as sureties. But the process will take two to three days to be completed, while the court verifies all the details,” Mr. Kappan’s lawyer Mohamad Dhanish said.


However, despite his bail conditions set by SC being fulfilled, the jailed scribe may not be able to walk out of jail soon. He is yet to get relief in the Prevention of Money Laundering Act (PMLA) case lodged against him by the Enforcement Directorate (ED). The next hearing in the PMLA case is scheduled for September 23 in a Lucknow court.


Doing my duty


Speaking to The Hindu about her decision to stand as a surety, Ms. Verma, 79, said, “This is the minimum I can do as a concerned citizen in these dark times. I reasoned in my mind... I am not doing anything against the government. I am only helping him to come out of jail and fight his legal battles.”


Ms. Verma, who taught at Lucknow University for almost 40 years, added, “Why does it happen under the present regime that people are arrested for doing their duty on charges of disturbing law and order or treason? What were the ED, NIA and other agencies doing a minute before Mr. Kappan arrived on the scene?”


Ms. Verma was herself among the public figures who expressed solidarity with the family of the Hathras teenage gang-rape victim, for which she was put under house arrest.

Posted by at No comments:

‘Data suggest Rohingya migrants have links with Pak. terror outfits’

 ‘Data suggest Rohingya migrants have links with Pak. terror outfits’

Press Trust of India New Delhi


The Centre on Wednesday told the Delhi High Court that it has contemporaneous data from security agencies’ input indicating the linkage of some of the unauthorised Rohingya migrants with Pakistan-based terror organisations, which is a “serious security concern”.


The government said the most disturbing part is that there is an “organised influx of illegal migrants” from Myanmar through agents and touts who facilitate Rohingya into India via Benapole-Haridaspur and Hilli (West Bengal) and Sonamora (Tripura), Kolkata and Guwahati.


The Centre, in an affidavit filed before Justice Yashwant Varma, said due to an already existing large influx of illegal immigrants from the neighbouring countries, the demographic profile of some of the bordering States in India has already undergone a serious change, which is causing far-reaching complications in various contexts and has a direct detrimental effect on the fundamental and basic human rights of country’s citizens.


The Centre’s affidavit was filed in response to a petition by a woman, who claims to be a Myanmar national, challenging the Ministry of Home Affairs and Foreigners Regional Registration Office’s decision to refuse her application to leave India for resettlement in the U.S. where her husband is residing.


The woman submitted that she is not a Rohingya. The government said she has not produced any document to show that she is a Myanmar national and she has not mentioned in the petition as to when did she enter India and which travel documents she used.





Posted by at No comments:

Over 500 cases lodged for property damage ‘during anti-CAA protests’, HC told

 Over 500 cases lodged for property damage ‘during anti-CAA protests’, HC told

Have initiated appropriate legal action against persons involved in damaging public and private properties, Delhi Police tells High Court in response to a PIL seeking compensation
Security personnel during a flag march in north-east Delhi in February 2020. FILE PHOTO FILE PHOTO

Soibam Rocky Singh NEW DELHI

Delhi Police told the High Court on Wednesday that it has registered 535 cases of damage to public and private properties “during the protests against the Citizenship (Amendment) Act (CAA) in 2019 and 2020”.

In an affidavit, filed on the orders of the High Court, the police submitted that they have initiated “appropriate legal action against the persons involved in causing damage to public and private properties during the protest”.

The Delhi High Court had appointed Justice Sunil Gaur (retd.) as “Claim Commissioner” to investigate claims of property damage and award compensation.

The Claim Commissioner has, as per the police’s affidavit, passed its judgment in eight separate cases of damages to shops and vehicles during the riots that broke out in north-east Delhi following the protests.

Most of the FIRs registered for damage to public and private properties are either in the stage of “pending investigation” or “pending trial”, the court was informed.

Delhi Police said that due to the measures taken by it, the violence was contained in a few days.

On March 21 this year, the High Court sought the response of the Centre, Delhi government and Delhi Police to a PIL filed by a lawyer and a student, who sought the setting up of an independent body to investigate the damages and award compensation.

Posted by at No comments:

RSS chief to Muslims: clear stand on cow slaughter

RSS chief to Muslims: clear stand on cow slaughter


Mohan Bhagwat

Ishita Mishra New Delhi


Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) chief Mohan Bhagwat has, at a recent closed-door meeting in the national capital with representatives of the Muslim community, asked them to clear their stand on cow slaughter. He also questioned the use of terms such as ‘kafir’ (non-believer) and ‘jihad’ (holy war) against Hindus and suggested that they be avoided.


The Muslim delegation, which had asked for the meeting in the wake of now suspended Bharatiya Janata Party spokesperson Nupur Sharma’s comments on the Prophet, in turn apprised the RSS chief of the growing sense of fear in the community in recent times.


The 75-minute interaction, an RSS source said, explored ways to foster brotherhood and promote the theme of religious inclusivity. Prominent Muslim representatives in attendance included former Delhi Lieutenant-Governor Najeeb Jung, former Chief Election Commissioner S.Y. Quraishi, former Aligarh Muslim University Vice-Chancellor Lieutenant General (retd.) Zameer Uddin Shah, Rashtriya Lok Dal (RLD) national vice-president Shahid Siddiqui and businessman Saeed Shervani.


‘Wrong interpretation’


“Bhagwatji at the outset asked them to clear their stand on cow slaughter and all of them asserted that they are against it. He was told that Sir Syed Ahmad Khan, the founder of AMU, had banned beef on campus in deference to the sentiments of all communities,” the source said.


The RSS chief also questioned the use of the word ‘kafir’ for Hindus and was told that it means a person who is in denial (mostly about the existence of god). “How can Hindus be ‘kafir’? They also have faith in god,” the RSS office-bearer quoted a member from the Muslim delegation as telling Mr. Bhagwat.


On ‘jihad’, the attendees reportedly told him that they never use the term and explained that it was being wrongly interpreted by “antisocial elements” intent on dividing the country. It is actually an inward journey of correcting the self, the delegates told the RSS chief.


Sharing pain


Taking the discussion forward, the representatives of the Muslim community shared the pain of being dubbed as ‘deshdrohi’ (anti-national) for activities that are simply part of their freedom of expression.


Explaining the context of the interaction, RSS functionaries told The Hindu that Mr. Bhagwat keeps meeting people from various sections of society in every city he goes.


‘Promoting peace’


While Mr. Jung remained tight-lipped, Mr. Siddiqui said the meeting was held to promote peace among people and ended on a positive note. “We didn’t meet Bhagwat as the representatives of any community but as concerned citizens. Things that happened in the country in the recent past have raised the temperature. We want to bring it down and bridge the gap between communities,” the RLD leader said.

Posted by at No comments:

Tuesday, 20 September 2022

‘Students goaded into wearing hijab to school by PFI’

 ‘Students goaded into wearing hijab to school by PFI’

No student was insisting on hijab till 2022, Solicitor General Tushar Mehta tells Supreme Court Bench led by Justice Hemant Gupta
Debate continues: The agitation on hijab was part of a larger conspiracy, Karnataka says in the Supreme Court. File photo

The Hindu Bureau NEW DELHI

The State of Karnataka in the Supreme Court on Tuesday said students were goaded into wearing hijab to school by the Popular Front of India (PFI) through social media messages.

Appearing before a Bench led by Justice Hemant Gupta, Solicitor General Tushar Mehta said that students had not insisted on wearing hijab till 2022. Mr. Mehta said the agitation on hijab was part of a “larger conspiracy” orchestrated by the PFI to create social unrest. Now, other students are insisting on wearing saffron shawls to classrooms, he said.

Mr. Mehta said in 2022, agitations have sprang up with children insisting on hijab or saffron shawls.

Senior advocate Dushyant Dave had wound up the petitioner side’s submissions by arguing that the High Court had erred in testing the legality of wearing hijab in public places on the touchstone of “essential religious practice”. Mr. Dave said it was the right of a Muslim woman to choose to cover her head.

Posted by at No comments:

Monday, 19 September 2022

RSS-linked Muslim body demands probe into assets held by madrasas

 RSS-linked Muslim body demands probe into assets held by madrasas in U.P.

Officials after a survey of a madrasa in Lucknow. PTI PTI

The Hindu Bureau Lucknow

Along with gathering basic details on madrasas, the Uttar Pradesh government must also get information on the assets held by the Islamic educational institutions and the visits abroad by their management and staff, a member of the Muslim Rashtriya Manch (MRM) has demanded. The MRM has links to the Rashtriya Swayamsevak Sangh.

Rao Musharraf Ali, senior leader and convener of the Saharanpur unit of the MRM, told The Hindu, “In the national interest, it is necessary to hold inquiry into the foreign trips and assets of those who are associated with madrasa management. In Saharanpur or Deoband, whenever students have been arrested for terror activities, the link with madrasas has come out.”

Mr. Ali also alleged that madrasa representatives receive money through hawala networks and might have links with anti-India elements.

“Why do these people go for foreign trips? They receive money from middle eastern countries through hawala networks, so when the inquiry across U.P. happens, these things will come out,” Mr. Ali said.

Uttar Pradesh officials have started a survey of madrasas and the report is required to be submitted to the State government by October 25.

Many Muslim organisations and all the major Opposition parties have criticised the State government, alleging that the ruling dispensation was bent on terrorising the Muslim community with such acts and indulging in a “malicious” move to disparage the madrasa system.

The State government has maintained that the survey aims to gather information about the details of teachers and students, curriculum, and the links of unrecognised madrasas with any non-government organisation. It added it only wanted to check whether basic facilities were being provided to the students in these educational institutions. The government has also stated that it wants to connect students in madrasas with the modern education system and welfare schemes.

Posted by at No comments:

Iran Women Protest against Hijab - The hijab case and the essential practices doctrine

 Iran protests: Women burn headscarves in anti-hijab protests

By David Gritten and Oliver Slow

BBC News


Published

10 hours ago


Share

A woman stands on top of a car bonnet and sets her headscarf on fire on 19 September 2022 in central Tehran during protests for Mahsa Amini

IMAGE SOURCE,TWITTER

Image caption,

A woman set fire to her headscarf during a protest in Tehran on Monday

Female protesters have been at the forefront of escalating protests in Iran and have been burning headscarves, after the death in custody of a woman detained for breaking hijab laws.


Demonstrations have continued for five successive nights, and reached several towns and cities.


Mahsa Amini died in hospital on Friday after spending three days in a coma.


In Sari, north of Tehran, large crowds cheered as women set their hijabs alight in defiant acts of protest.


Ms Amini was arrested in the capital last week by Iran's morality police, accused of breaking the law requiring women to cover their hair with a hijab, or headscarf, and their arms and legs with loose clothing.


She fell into a coma shortly after collapsing at a detention centre.



The BBC is not responsible for the content of external sites.

View original tweet on Twitter

1px transparent line

There were reports that police beat Ms Amini's head with a baton and banged her head against one of their vehicles, Acting UN High Commissioner for Human Rights Nada al-Nashif said.


The police have denied that she was mistreated and said she suffered "sudden heart failure". Ms Amini's family has said she was fit and healthy.


The 22-year-old was from Kurdistan Province in western Iran, where three people were killed on Monday as security forces opened fire on protesters.


Mahsa Amini

IMAGE SOURCE,MAHSA AMINI FAMILY

Image caption,

Mahsa Amini, 22, died in hospital in Tehran on Friday

"Mahsa Amini's tragic death and allegations of torture and ill-treatment must be promptly, impartially and effectively investigated by an independent competent authority, that ensures, in particular, that her family has access to justice and truth," Ms Nashif said.


She noted that the UN had received "numerous, and verified, videos of violent treatment of women" as morality police expanded their street patrols in recent months to crack down on those perceived to be wearing "loose hijab".


"The authorities must stop targeting, harassing, and detaining women who do not abide by the hijab rules," she added, calling for their repeal.


An aide to Iran's Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei paid a visit to Ms Amini's family on Monday and told them that "all institutions will take action to defend the rights that were violated", state media reported.


Senior MP Jalal Rashidi Koochi publicly criticised the morality police, saying the force was a "mistake" as it had only produced "loss and damage" for Iran.


line

What are Iran's hijab laws?

Following the 1979 Islamic Revolution, authorities in Iran imposed a mandatory dress code requiring all women to wear a headscarf and loose-fitting clothing that disguises their figures in public.


Morality police - known formally as "Gasht-e Ershad" (Guidance Patrols) - are tasked, among other things, with ensuring women conform with the authorities' interpretation of "proper" clothing. Officers have the power to stop women and assess whether they are showing too much hair; their trousers and overcoats are too short or close-fitting; or they are wearing too much make-up. Punishments for violating the rules include a fine, prison or flogging.


In 2014, Iranian women began sharing photos and videos of themselves publicly flouting the hijab laws as part of an online protest campaign called "My Stealthy Freedom". It has since inspired other movements, including "White Wednesdays" and "Girls of Revolution Street".


line

Ms Nashif also condemned "the reported unnecessary or disproportionate use of force" against the thousands of people who have taken in part in protests against the morality police and the hijab since Mahsa Amini's death.


Hengaw, a Norway-based organisation that monitors human rights in predominantly Kurdish areas, said 38 people were injured on Saturday and Sunday when riot police fired live ammunition, rubber bullets and tear gas at protests in Saqez and Sanandaj, the capital of Iran's Kurdistan province.


The group reported that three male protesters were shot and killed in clashes with security forces on Monday - one in Saqez and two others in the towns of Divandarreh and Dehgolan - as the unrest escalated. It had previously reported the death of a second man in Divandarreh, but relatives said he was in a critical condition in hospital.


In Tehran, videos posted online showed women taking off their headscarves and shouting "death to the dictator" - a chant often used in reference to the Supreme Leader. Others shouted "justice, liberty, no to mandatory hijab". In the northern province of Gilan, protesters also clashed with police.


A woman who took part in a protest on Monday night in the northern city of Rasht sent BBC Persian photographs of what she said were bruises she suffered as a result of being beaten by riot police with batons and hoses.


"[The police] kept firing tear gas. Our eyes were burning," she said. "We were running away, [but] they cornered me and beat me. They were calling me a prostitute and saying I was out in the street to sell myself.


Another woman who protested in the central city of Isfahan told the BBC's Ali Hamedani: "While we were waving our headscarves in the sky I felt so emotional to be surrounded and protected by other men. It feels great to see this unity. I hope the world supports us."


Tehran Governor Mohsen Mansouri tweeted on Tuesday that the protests were "fully organised with the agenda to create unrest", while state TV alleged that Ms Amini's death was being used as an "excuse" by Kurdish separatists and critics of the establishment.


More on this story




The hijab case and the essential practices doctrine


A two-judge Bench of the Supreme Court of India is presently hearing arguments on the correctness of a Karnataka High Court judgment that upheld the ban on the use of the hijab by students in Karnataka. Over the last few days, counsel for the petitioners has addressed a bundle of different issues, ranging from the rights of students to freedom of expression, conscience, and religion to the disparate impact that the ban has had on the right to education of Muslim women.


In theory, the issues emanating out of these submissions ought to be capable of easy resolution, through an application of ordinary doctrines of constitutional law. But, as transcripts from the hearings have shown us, every time an argument over religious freedom in India is made, it invariably mires itself in the court-crafted doctrine of essential practice. This requires judges to engage not merely in legal analysis but also in theological study — something an education in the law scarcely equips one to perform.


Possible actions by the Bench


The Karnataka High Court made three primary findings in its judgment. First, it held that the use of a hijab is not essential to the practice of Islam. Thus, the right to freedom of religion was not violated. Second, it ruled that there exists no substantive right to freedom of expression or privacy inside a classroom and, therefore, these rights were simply not at stake here. Third, it held that the ban did not stem directly out of the government’s order, which only called for a uniform dress code to be prescribed by the State or school management committees, and, hence, the law did not discriminate, either directly or indirectly, against Muslim students.


To decide on the correctness of this verdict, the Supreme Court need not answer all the questions posed before it. A reversal of any of the three findings made by the High Court ought to result in a nullification of the ban. If the petitioners can establish that the law’s seemingly neutral language does not negate the ringfencing of most forms of expression against the singling out of the hijab, and for that reason if they can show that Muslim women have been discriminated against, the Bench must reverse the High Court’s judgment. Similarly, if the petitioners can establish that there is nothing to suggest that there exists no right to freedom of expression within the confines of an educational institution, then the onus shifts to the State to show that the ban is proportionate and legitimate. That analysis was never conducted by the High Court because in its belief, classrooms are “qualified public spaces” where individual rights must give way to the interests of “general discipline and decorum”.


The Supreme Court should be able to decide these questions based on settled canons of constitutional law. And if the Bench were to find that the Karnataka High Court erred in deciding either of these issues against the petitioners — and there is substantial merit here to the petitioners’ arguments — perhaps it might be keen on ignoring altogether the question of whether the ban impinges on the right to freedom of religion. For that analysis, on the law as it stands today, requires it to engage in a study of scriptures and conventions, and to then determine how indispensable the practice is to faith.


As a kind of inquiry


The essential practices doctrine owes its existence to a speech made by B.R. Ambedkar in the Constituent Assembly. “The religious conceptions in this country are so vast that they cover every aspect of life, from birth to death,” he said. “…I do not think it is possible to accept a position of that sort… we ought to strive hereafter to limit the definition of religion in such a manner that we shall not extend beyond beliefs and such rituals as may be connected with ceremonials which are essentially religious. It is not necessary that… laws relating to tenancy or laws relating to succession, should be governed by religion.”


Ambedkar was striving to distinguish the religious from the secular, by arguing that the state should be allowed to intervene in matters that are connected to religion but are not intrinsically religious.


Indeed, it was in this vein that the Supreme Court, in the case concerning the Shirur Mutt (1954), held that to determine what constituted an ‘essential’ aspect of religion, the Court ought to look towards the religion concerned, and to what its adherents believed was demanded by their faith. But since then, the Court has, with a view to determining the kinds of circumstances in which the state could legitimately intervene, transformed this doctrine into an altogether different form of inquiry.


In a series of cases, the Court has assumed something akin to an ecclesiastical power and determined whether a practice which was religious in nature was also “essential” to that religion. The upshot is a conflation of tests through which the Court is now deciding not only when the state could lawfully interfere in the interests of social welfare and reform, but also which practices are deserving of constitutional protection in the first place.


The effects


The embedding of this test in the Court’s jurisprudence has achieved at least two things, neither of which is particularly desirable. First, it has allowed the Court to narrow the extent of safeguards available to religious customs by directly impinging on the autonomy of groups to decide for themselves what they deem valuable, violating, in the process, their right to ethical independence.


Second, it has also negated legislation that might otherwise enhance the cause of social justice by holding that such laws cannot under any circumstances encroach on matters integral to the practice of a religion. For example, in 1962, the Court struck down a Bombay law that prohibited excommunications made by the Dai of the Dawoodi Bohra community when it held that the power to excommunicate is an essential facet of faith and that any measure aimed at social welfare cannot reform a religion out of its existence.


The essential practices test is not without alternatives. In his concurring opinion, in the case concerning the ban on entry of women into the Sabarimala temple, Justice D.Y. Chandrachud proposed one such doctrine: a principle of anti-exclusion. Its application would require the Court to presume that a practice asserted by a religious group is, in fact, essential to the proponents of its faith. But regardless of such grounding, the Constitution will not offer protection to the practice if it excludes people on grounds of caste, gender, or other discriminatory criteria. As Justice Chandrachud put it, “the anti-exclusion principle allows for due-deference to the ability of a religion to determine its own religious tenets and doctrines. At the same time, the anti-exclusion principle postulates that where a religious practice causes the exclusion of individuals in a manner which impairs their dignity or hampers their access to basic goods, the freedom of religion must give way to the over-arching values of a liberal constitution”.


But until such time as the essential practices doctrine is overruled by a Bench of more than seven judges, the Court is bound to apply its tenets. Perhaps that reassessment will happen when a nine-judge Bench constituted in the review petitions filed against the judgment in the Sabarimala case passes judgment. For now, any Court hearing a matter touching upon a matter of faith has the unenviable task of acting not merely as an expert on law but also as an expert on religion.

Posted by at No comments:

Wednesday, 14 September 2022

Fascism - Primary & Secondary

 Fascism - Primary & Secondary 

సమాజాన్ని మతప్రాతిపదిక మీద చీల్చ

అల్పసంఖ్యాకులను వేధించి

అధికసంఖ్యాకులను బుజ్జగించి

పార్లమెంటరీ ప్రజాస్వామ్య ఎన్నికల్లో

తిరుగులేని మెజారిటీని సాధించి

ఉన్మాద అల్లరి మూకలకు శిక్షల నుండి మినహాయింపులిస్తూ

శ్రామికుల్ని, సామాన్య ప్రజల్ని,

అస్తిత్వ సమూహాలను  క్రూరంగా అణిచివేస్తూ

రాజ్యాంగ వ్యవస్థల స్వతంత్ర అధికారాలను రద్దుచేసి

స్వాధీనం చేసుకున్న  ఏకీకృత అధికారాలతో

అస్మదీయ కార్పొరేట్లను ప్రపంచ సంపన్నులుగా మారుస్తూ

దేశం ప్రపంచ మహాశక్తిగా మారిపోయిందని 

చిత్రించడమే ఫాసిజం.

Posted by at No comments:

Saturday, 10 September 2022

Moving out of the shadows, from silence to assertion ంఉస్ిమ వొమెన

Moving out of the shadows, from silence to assertion

Muslim women in India are beginning to seek judicial recourse to assert their rights, marking a quiet churning

Getty Images/iStockphoto

A Talaq-e-Hasan petition filed by a Ghaziabad-based woman, seeking to make the divorce pronounced by the husband at an interval of at least a month extra-judicial, was in the limelight recently when Justice S.K. Kaul observed that the practice of Talaq-e-Hasan or divorce pronounced to the wife once a month for three months is “not so improper”. The Bench of the Supreme Court of India, that included Justice M.M. Sundresh, also brought to the counsel’s notice the possibility of exploring divorce through mubarat or mutual consent. The judges referred to the option of khula, or a Muslim woman’s right to divorce as well.

The Bench said, “We have also put to the learned senior counsel whether in view of the allegation of respondent of irretrievable breakdown of marriage, would the petitioner be willing for a settlement by process of divorce through mutual consent on amounts being paid over and above the mehr fixed. In fact, we have also brought to their notice the dissolution of marriage is also possible without the intervention of the court through mubarat.”

The Court’s observation continues the trend of the judiciary taking into cognisance the rights available to a Muslim couple to dissolve an unhappy marital union. It also marks the increasing propensity of Muslim women to stand up for their rights in marriage or otherwise, a clear departure from times when women left the husband’s house in silence, battered, bruised and fearing social opprobrium. Indeed, more and more Muslim women are now approaching various courts, including Darul Qaza or shariah courts, for redress of marital grievances.

While the widely-acclaimed invalidation of instant triple talaq by a five-judge Bench of the Court, in 2017, is well documented, there was a Kerala High Court judgment of 2021 which upheld the validity of khula. The court called khula, “the form of divorce conferred upon the wife similar to talaq conferred upon the husband”. Incidentally, there are more cases of khula in Darul Qazas or shariah courts than those of instant triple talaq, post the 2017 verdict, according to a rough estimate. In other words, greater awareness of their rights is seeing more and more Muslim women walking out of an abusive marriage, even opting for khula.

There is change

While much has been happening in the judicial fora when it comes to Muslim women’s rights, a silent churning is also going on within the Muslim community in India. Often said to be a community under siege in recent times, age-old mores are now being questioned, and in many cases, rejected. Take for instance, the rumblings around the issue of the hijab. While many women stood up to be counted, arguing forcefully their right to wear what their faith ordains, and quoted verses from Surah Ahzaab of the Koran, many also pointed out the rights granted under the Constitution of India to the minorities to protect their religion, language and culture. It was the new-found confidence of Muslim women to quote from the religious book and also speak up for the rights of a citizen enshrined in the Constitution. Allowing the monopoly of sundry maulanas to interpret the scriptures for them has been fading away.

Seeking rights

Some girls went a step further. They pointed out that it is not just women who have to observe purdah in Islam. The men too have their own limited purdah — a mode of compulsory dressing from the navel to the knees that they are not allowed to violate. Again, they quoted verses 30-31 of Surah Nur of the Koran to buttress their contention. The women are thinking for themselves, interpreting things for themselves, and speaking for themselves. The men have been left either gaping or applauding. Interestingly, at a much lower profile, Muslim women have also been asserting their right to enter mosques to pray. In the past, mosques were considered a men-only zone. Now, women want their sacred space. It started with a petition in the Haji Ali Dargah case in 2016, where women won the right to enter the dargah’s sanctum sanctorum. This kind of a silent assertion of their rights is unprecedented.

At a time when the community is often said to face existential questions, there is a prolonged internal churning within the community, with Muslim women speaking up unlike before. For instance, during the height of the Babri Masjid protests in the late 1980s and early 1990s, it was almost invariably the Muslim men who took out rallies and spoke in public. In the Shah Bano case too, where the women actually stood to gain, there was very little affirmative response from Muslim women.

Recent years have seen change to the extent that in December 2019 when the Citizenship (Amendment) Act (CAA) was passed, it was not the traditional Muslim leadership that hit the streets but the women of the community. Even as pro-CAA noises emanated from Jama Masjid’s Imam Bukhari and the chief of the Ajmer Dargah, Muslim women took the Government, the media and the men by surprise too by assuming leadership of a long-drawn out struggle against the CAA. The message is clear: Indian Muslim women have found their voice. Be it the issue of divorce or the right to pray in a mosque or don the hijab to college, they have a mind of their own and are ready to express it.

Some obstacles

Of course, not everything is hunky-dory. Even as women assert their right to end a marriage through khula, some clerics still insist on the man’s consent, thereby defeating the very purpose of khula. On the same lines, even as cases against nikah halala are pending before the Supreme Court for over three years, some maulanas still tend to misuse the provision for halala. Whereas the Koran allows two divorces, considering them revocable, and the third one is considered final, some clerics tend to circumvent it through a distortion of the provision of halala. Many maulanas still consider a divorce pronounced in haste as final, and tell the victim to marry another man, consummate the marriage, and obtain divorce in order to return to her first husband after iddah or waiting period. Muslim women are taking on such practices too in the Supreme Court. The quiet churning within the Muslim community could well herald the winds of change.

ziya.salam@thehindu.co.in 

Posted by at No comments:

Monday, 5 September 2022

SC asks if hijab can be allowed in school

 విద్యా సంస్థల్లోనూ మత హక్కు వుండాలా? 


SC asks if hijab can be allowed in school

Court to take up issue tomorrow


Krishnadas Rajagopal NEW DELHI


The Supreme Court on Monday asked whether a student can exercise her private religious right to wear a hijab in a school which adheres to a dress code.


“You may have a right to wear a hijab, but can you wear that right to school,” a Bench of Justices Hemant Gupta and Sudhanshu Dhulia formulated the substantial question of law on a batch of petitions filed by students from Karnataka who were prohibited entry into their classrooms for wearing hijab.


They have challenged a Karnataka High Court decision that wearing a hijab is not an essential practice of Islam. “The practice may be essential or it may not be essential. The question here is whether in a government institution, you can insist on carrying on your religious practice… because the Preamble to the Constitution states we are a secular country,” Justice Gupta observed orally.


Senior advocate Rajeev Dhawan, for one of the students, said the students did not defy the dress code. They just wanted to wear a hijab in addition to their uniform. “Yes, there is a dress code. But can’t I wear a hijab in addition to the dress code? There are a large number of women, in India and elsewhere, who choose to wear hijab. Does the dress code yield to them or do they yield to the dress code?” Mr. Dhawan asked.


He said the restriction on hijab extend to private institutions also. “I have seen in this court judges wearing tilak on their foreheads and insignia of Vaishnavism… I have seen in court too the portrait of a judge wearing a pagdi…” Mr. Dhawan argued.


“Wearing a pagdi was usual in royal States…” Justice Gupta said.


“A uniform must be uniform,” Justice Sudhanshu Dhulia said.


“But can’t the uniform be worn in a manner consistent with an individual’s choice of her belief and morality… Can a government put students to the pain of banning them from their classrooms, which is like capital punishment for students, just because they are extra clad,” senior advocate Sanjay Hegde, also for the students, argued.


The court adjourned the case to Wednesday at 2 p.m.

Posted by at No comments:

Thursday, 1 September 2022

Constituent Assembly of India

 Constituent Assembly of India

From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to navigationJump to search
Constituent Assembly of India
Seal of the Constituent Assembly of India.svg
Seal of the Constituent Assembly
Type
Type
History
FoundedNovember 1946
Disbanded25 January 1950
Preceded byImperial Legislative Council
Succeeded byParliament of India (1950)
Constituent Assembly of Pakistan (1947)
Leadership
Temporary Chairman
President
Vice President
Chairman of the Drafting Committee
Constitutional Advisor
Structure
Seats389 (December 1946 – June 1947)
299 (June 1947 – January 1950)
Constituent Assembly of India 1946.svg
Political groups
  INC: 208 seats
  AIML: 73 seats
  Others: 15 seats
  Princely States: 93 seats
Elections
Single transferable vote
Meeting place
Time period:2 years, 11 months and 17 days. First day (9 December 1946) of the Constituent Assembly. From right: B. G. Kher and Sardar Vallabhai Patel; K. M. Munshi is seated behind Patel.
House of Parliament, New Delhi

The Constituent Assembly of India was elected to frame the Constitution of India. It was elected by the 'Provincial Assembly'. Following India's independence from the British Government in 1947, its members served as the nation's first Parliament as the 'Provisional Parliament of India'.

The idea for a Constituent Assembly was proposed in Dec 1934 by M. N. Roy, a pioneer of the Communist movement in India and an advocate of radical democracy. It became an official demand of the Indian National Congress in 1935. The Indian National Congress held its session at Lucknow in April 1936 presided by Pt. Jawahar Lal Nehru. The official demand for Constituent Assembly was raised and Government of India Act, 1935 was rejected as it imposed the Constitution which was against the will of the Indians. C. Rajagopalachari voiced the demand for a Constituent Assembly on 15 November 1939 based on adult franchise, and was accepted by the British in August 1940.

On 8 August 1940, a statement was made by Viceroy Lord Linlithgow about the expansion of the Governor-General's Executive Council and the establishment of a War Advisory Council. This offer, known as the August Offer, included giving full weight to minority opinions and allowing Indians to draft their own constitution. Under the Cabinet Mission Plan of 1946, elections were held for the first time for the Constituent Assembly. The Constitution of India was drafted by the Constituent Assembly, and it was implemented under the Cabinet Mission Plan on 16 May 1946. The members of the Constituent Assembly were elected by the provincial assemblies by a single, transferable-vote system of proportional representation. The total membership of the Constituent Assembly was 389 of which 292 were representatives of the provinces, 93 represented the princely states and four were from the chief commissioner provinces of Delhi, Ajmer-Merwara, Coorg and British Baluchistan.

The elections for the 296 seats assigned to the British Indian provinces were completed by August 1946. Congress won 208 seats, and the Muslim League 73. After this election, the Muslim League refused to cooperate with the Congress and the political situation deteriorated. Hindu-Muslim riots began, and the Muslim League demanded a separate constituent assembly for Muslims in India. On 3 June 1947 Lord Mountbatten, the last British Governor-General of India, announced his intention to scrap the Cabinet Mission Plan; this culminated in the Indian Independence Act 1947 and the separate nations of India and Pakistan. The Indian Independence Act was passed on 18 July 1947 and, although it was earlier declared that India would become independent in June 1948, this event led to independence on 15 August 1947. The Constituent Assembly met for the first time on 9 December 1946, reassembling on 14 August 1947 as a sovereign body and successor to the British parliament's authority in India.

As a result of the partition, under the Mountbatten plan, a separate Constituent Assembly of Pakistan was established on 3 June 1947. The representatives of the areas incorporated into Pakistan ceased to be members of the Constituent Assembly of India. New elections were held for the West Punjab and East Bengal (which became part of Pakistan, although East Bengal later seceded to become Bangladesh); the membership of the Constituent Assembly was 299 after the reorganization, and it met on 31 December 1947. The constitution was drafted by 299 delegates from different caste, region religion, gender etc. These delegates sat over 114 days spread over 3 years (2 years 11 months and 18 days to be precise) and discussed what the constitution should contain and what laws should be included. The Drafting Committee of the Constitution was chaired by B. R. Ambedkar.

Description of the constituent assembly[edit]

The Constituent Assembly of India, consisting of indirectly elected representatives, was established to draft a constitution for India (including the now-separate countries of Pakistan and Bangladesh). It existed for approx three years, the first parliament of India after independence in 1947. The Assembly was not elected based on universal adult suffrage, and Muslims and Sikhs received special representation as minorities. The Muslim League boycotted the Assembly after failing to prevent its creation. Although a large part of the Constituent Assembly was drawn from the Congress Party in a one-party environment, the Congress Party included a wide diversity of opinions—from conservative industrialists to radical Marxists, to Hindu revivalists.

The Assembly met for the first time in New Delhi on 9 December 1946, and its last session was held on 24 January 1950.[1] The hope of the Assembly was expressed by Jawaharlal Nehru:

The first task of this Assembly is to free India through a new constitution, to feed the starving people, and to clothe the naked masses, and to give every Indian the fullest opportunity to develop himself according to his capacity. This is certainly a great task. Look at India today. We, are sitting here and there in despair in many places, and unrest in many cities. The atmosphere is surcharged with these quarrels and feuds which are called communal disturbances, and unfortunately we sometimes cannot avoid them. But at present the greatest and most important question in India is how to solve the problem of the poor and the starving. Wherever we turn, we are confronted with this problem. If we cannot solve this problem soon, all our paper constitutions will become useless and purposeless. Keeping this aspect in view, who could suggest to us to postpone and wait?

— Jawaharlal Nehru, Constituent Assembly Debates (Proceedings), Vol. II

Background and election[edit]

India was still under British rule when the Constituent Assembly was established, following negotiations between Indian leaders and members of the 1946 Cabinet Mission to India from the United Kingdom. Provincial assembly elections were held in early 1946. Constituent Assembly members were elected indirectly by members of the newly elected provincial assemblies, and initially included representatives for those provinces that formed part of Pakistan (some of which are now in Bangladesh). The Constituent Assembly had 389 representatives, including fifteen[2] women.

The Interim Government of India was formed on 2 September 1946 from the newly elected Constituent Assembly. The Congress Party held a large majority in the Assembly (69 percent of the seats), and the Muslim League held nearly all the seats reserved in the Assembly for Muslims. There were also members of smaller parties, such as the Scheduled Caste Federation, the Communist Party of India and the Unionist Party.[citation needed]

In June 1947 delegations from Sindh, East Bengal, Baluchistan, West Punjab and the North West Frontier Province withdrew to form the Constituent Assembly of Pakistan, meeting in Karachi. On 15 August 1947 the Dominion of India and Dominion of Pakistan became independent nations, and members of the Constituent Assembly who had not withdrawn to Karachi became India's Parliament. Twenty-eight members of the Muslim League joined the Indian Assembly, and 93 members were later nominated from the princely states; the Congress Party secured a majority of 82 percent.[citation needed]

Constitution and elections[edit]

See also: Constitution of India

At 11 AM on 9 December 1946 the Assembly began its first session, with 211 members attending. The Assembly approved the draft constitution on 26 November 1949. On 26 January 1950, the constitution took effect (commemorated as Republic Day), and the Constituent Assembly became the Provisional Parliament of India (continuing until after the first elections under the new constitution in 1952).

Organization[edit]

Dr. Rajendra Prasad was elected as the president and Its vice-president was Harendra Coomar Mookerjee, a Christian from Bengal and former vice-chancellor of Calcutta University. Also chairing the assembly's Minorities Committee, Mookerjee was appointed governor of West Bengal after India became a republic. Jurist B. N. Rau was appointed constitutional adviser to the assembly; Rau prepared the original draft of the constitution and was later appointed a judge in the Permanent Court of International Justice in The Hague.

The assembly's work had five stages:

  • Committees presented reports on issues.
  • B. N. Rau prepared an initial draft based on the reports and his research into the constitutions of other nations.
  • The drafting committee, chaired by B. R. Ambedkar, presented a detailed draft constitution which was published for public discussion.
  • The draft constitution was discussed, and amendments were proposed and enacted.
  • The constitution was adopted, with a committee of experts led by the Congress Party (known as the Congress Assembly Party) played a pivotal role.[3]

Timeline of Formation of 'The Constitution of India'[edit]

  • 9 December 1946: Formation of the Constituent Assembly (demanding a separate state, the Muslim League boycotted the meeting.)
  • 11 December 1946: President Appointed – ⁣Rajendra Prasad, vice-chairman Harendra Coomar Mookerjee and constitutional legal adviser B. N. Rau (initially 389 members in total, which declined to 299 after partition. Out of 389, 292 were from government provinces, 4 from chief commissioner provinces and 93 from princely states)
  • 13 December 1946: An 'Objective Resolution' was presented by Jawaharlal Nehru, laying down the underlying principles of the constitution, which later became the Preamble of the constitution.
  • 22 January 1947: Objective resolution unanimously adopted.
  • 22 July 1947: National flag adopted.
  • 15 August 1947: Achieved independence. India split into Dominion of India and Dominion of Pakistan.
  • 29 August 1947: Drafting Committee appointed, with Dr. B. R. Ambedkar as the chairman. Other 6 members of the committee were: K.M.Munshi, Muhammed Saadulah, Alladi Krishnaswamy Iyer, Gopala Swami Ayyangar, N. Madhava Rao (He replaced B.L. Mitter who resigned due to ill-health), T. T. Krishnamachari (He replaced D.P. Khaitan who died in 1948).
  • 16 July 1948: Along with Harendra Coomar Mookerjee, V. T. Krishnamachari was also elected as the second vice-president of the Constituent Assembly.
  • 26 November 1949: 'Constitution of India' passed and adopted by the assembly.
  • 24 January 1950: Last meeting of the Constituent Assembly. 'Constitution of India' (with 395 articles, 8 schedules, 22 parts) was signed and accepted by all.
  • 26 January 1950: The 'Constitution of India' came in to force after 2 years, 11 months and 18 Days, at a total expenditure of ₹6.4 million to finish.
  • Ganesh Vasudev Mavalankar was the first speaker when meeting the assembly of Lok Sabha, after turning republic.

Committees of the Constituent Assembly[edit]

The Constituent Assembly appointed a total of 22 committees to deal with different tasks of constitution-making. Out of these, Nine were major committees and the others were minor committees.

Major Committees

  1. Drafting Committee – B. R. Ambedkar
  2. Union Power Committee – Jawaharlal Nehru
  3. Union Constitution Committee – Jawaharlal Nehru
  4. Provincial Constitution Committee – Vallabhbhai Patel
  5. Advisory Committee on Fundamental Rights, Minorities and Tribal and Excluded Areas – Vallabhbhai Patel. This committee had the following subcommittees:
    1. Fundamental Rights Sub-Committee – J. B. Kripalani
    2. Minorities Sub-Committee – Harendra Coomar Mookerjee,
    3. North-East Frontier Tribal Areas and Assam Excluded & Partially Excluded Areas Sub-Committee – Gopinath Bordoloi
    4. Excluded and Partially Excluded Areas (Apart from those in Assam) Sub-Committee – A V Thakkar
  6. Rules of Procedure Committee – Rajendra Prasad
  7. States Committee (Committee for negotiating with states) – ⁣Jawaharlal Nehru
  8. Steering Committee – Rajendra Prasad
  9. National Flag and HOC Committee – Rajendra Prasad
  10. Committee for the function of the Constitution Assembly – ⁣G V Mavlankar
  11. House Committee – ⁣B Pattabhi Sitaramayya
  12. Language Committee – ⁣Moturi Satyanarayana
  13. Order of Business Committee – ⁣K M Munshi

Criticism[edit]

The constitution has been, in more recent times, critiqued on the basis of the fact that the members of the Constituent Assembly were not truly chosen by universal suffrage, but rather were elected by provincial assemblies that themselves were not elected by universal suffrage.[citation needed] It has been argued that the Congress party did not seek to completely dismantle British power, but rather transfer its power into its own hands.[citation needed] In his book The Constitution of India: Miracle, Surrender, Hope, Rajeev Dhavan has argued that the Indian people did not have much say in the making of the Constitution which was they had no choice but to accept.[4]

Prominent members[edit]

Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)