Sunday, 4 December 2022

ముస్లిం మహిళలకు ఎన్నికల టికెట్లు.. షాహీ ఇమామ్ సంచలన వ్యాఖ్యలు

 Muslim women: ముస్లిం మహిళలకు ఎన్నికల టికెట్లు.. షాహీ ఇమామ్ సంచలన వ్యాఖ్యలు

ABN , First Publish Date - 2022-12-04T20:16:36+05:30 IST


గుజరాత్ ఎన్నికల వేళ అహ్మదాబాద్‌లోని జామా మసీద్ షాహీ ఇమామ్ షబ్బీర్ అహ్మద్ సిద్దిఖీ (Shabbir Ahmed Siddiqui) అభ్యంతరకర


 Muslim women: ముస్లిం మహిళలకు ఎన్నికల టికెట్లు.. షాహీ ఇమామ్ సంచలన వ్యాఖ్యలు

అన్నపూర్ణ మ్యారేజెస్ వరల్డ్ వైడ్‌గా తెలుగు వారు ఎక్కడున్నా అన్ని కులముల వారికి పెళ్లి సంబంధములు కుదర్చడంలో టాప్ పొజిషన్

సం|| 93979 79750

అహ్మదాబాద్: గుజరాత్ ఎన్నికల వేళ అహ్మదాబాద్‌లోని జామా మసీద్ షాహీ ఇమామ్ షబ్బీర్ అహ్మద్ సిద్దిఖీ (Shabbir Ahmed Siddiqui) అభ్యంతరకర వ్యాఖ్యలు చేశారు. ముస్లిం మహిళలకు ఎన్నికల్లో టికెట్లు ఇవ్వడం ఇస్లాంకు వ్యతిరేకమని, మతాన్ని బలహీన పరచడం తప్ప మరోటి కాదని వ్యాఖ్యానించారు. ఎన్నికల్లో ముస్లిం మహిళలకు టికెట్లు ఇచ్చేవారు ఇస్లాం వ్యతిరేకులన్న ఆయన మతాన్ని బలహీన పరుస్తున్నారని అన్నారు. టికెట్లు ఇచ్చేందుకు పురుషులే లేరా? అని ప్రశ్నించారు.


హిందువులను ఉద్దేశించి వివాదాస్పద వ్యాఖ్యలు చేసిన అసోం పార్లమెంటు సభ్యుడు, ఆల్ ఇండియా డెమోక్రటిక్ ఫ్రంట్ (AIUDF) చీఫ్ బద్రుద్దీన్ అజ్మల్ (Badruddin Ajmal) క్షమాపణలు చెప్పారు. ఉద్దేశపూర్వకంగా తాను ఈ వ్యాఖ్యలు చేయలేదని, ఎవరి మనోభావాలను గాయపరచే ఉద్దేశం తనకు లేదని వివరణ ఇచ్చారు. సీనియర్ నేతగా తాను ఇలాంటి వ్యాఖ్యలు చేసి ఉండకూడదని పశ్చాత్తాపం వ్యక్తం చేశారు. తన వ్యాఖ్యలను వక్రీకరించారని కూడా చెప్పారు. హిందూ అనే పదం తాను వాడలేదని, ఎవరి మనోభావాలను గాయపరచే ఉద్దేశం తనకు లేదని అన్నారు. అయితే, తన వ్యాఖ్యలు వివాదం కావడంతో తాను క్షమాపణ చెప్పుకుంటున్నానని చెప్పారు. ఇందుకు సిగ్గుపడుతున్నట్టు తెలిపారు.


అయితే, అజ్మల్ రాజకీయ ప్రత్యర్థులు మాత్రం గుజరాత్ అసెంబ్లీ ఎన్నికలతో ఆయన వ్యాఖ్యలను ముడిపెట్టారు. గుజరాత్‌లో అధికారాన్ని నిలబెట్టుకునేందుకు ప్రయత్నస్తున్న బీజేపీని రక్షించేందుకే ఆయనీ వ్యాఖ్యలు చేశారని ఆరోపించారు. బీజేపీతో చేతులు కలిపి ఆయనీ వ్యాఖ్యలు చేశారని ఆరోపిస్తూ తృణమూల్ కాంగ్రెస్ పార్టీ అజ్మల్ దిష్టిబొమ్మను దగ్ధం చేసింది

Friday, 2 December 2022

బెదిరించినందునే శ్రద్ధను హత్య చేశా!

 

బెదిరించినందునే శ్రద్ధను హత్య చేశా!

ABN , First Publish Date - 2022-12-03T04:30:48+05:30 IST

సహ జీవనం చేస్తున్న ప్రియురాలు శ్రద్ధా వాకర్‌ను ముక్కలుగా నరికి హత్య చేసిన కేసులో నిందితుడు ఆఫ్తాబ్‌ అమీన్‌ పూనావాలా (28) నిజాల్ని అంగీకరించాడని పోలీసు వర్గాలు తెలిపాయి.

బెదిరించినందునే శ్రద్ధను హత్య చేశా!

నన్ను వదిలేస్తానని హెచ్చరించింది

ఇంటి ఖర్చులపై ఇద్దరి మధ్య ఘర్షణ

నార్కో పరీక్షలో వెల్లడించిన ఆఫ్తాబ్‌

దర్యాప్తులో కీలక సాక్ష్యాలు లభ్యం

న్యూఢిల్లీ, అక్టోబరు 2: సహ జీవనం చేస్తున్న ప్రియురాలు శ్రద్ధా వాకర్‌ను ముక్కలుగా నరికి హత్య చేసిన కేసులో నిందితుడు ఆఫ్తాబ్‌ అమీన్‌ పూనావాలా (28) నిజాల్ని అంగీకరించాడని పోలీసు వర్గాలు తెలిపాయి. కస్టడీలో చెప్పిన విషయాలకు, సత్యశోధన పరీక్షలైన పాలీగ్రాఫ్‌, నార్కో అనాలసిస్‌ పరీక్షల్లో వచ్చిన ఫలితాలకు పొంతన కుదిరిందని వివరించాయి. తనను శాశ్వతంగా విడిచిపెడుతానని హెచ్చరించినందువల్లనే ఆమెను హత్య చేసినట్టు చేసిన నేరాన్ని ఒప్పుకొన్నాడు. ఇంటి ఖర్చుల విషయంలో ఇద్దరి మధ్యా ఘర్షణలు జరిగాయని పేర్కొన్నాడు. సంబంధాలు దెబ్బతిన్నాయని అందువల్ల క్షణికావేశంలో హత్య చేసినట్టు చెప్పాడు. గురువారం జరిగిన నార్కో అనాలసిస్‌ పరీక్షల్లో తాను ఎలా హత్యా చేసింది, ఎక్కడెక్కడ శరీర భాగాలన్ని పడేసింది పూసగుచ్చినట్టు వివరించాడు. తల భాగాన్ని ఎక్కడ పడేసింది మాత్రం కచ్చితంగా చెప్పలేకపోయాడు. రోహిణి ఆస్పత్రిలో రెండు గంటల పాటు ఈ నార్కో అనాలసిస్‌ పరీక్ష జరిగింది. ఇద్దరు వైద్యులు, ఒక సైకాలజిస్ట్‌, ఇద్దరు ఫొటో నిపుణులు పాల్గొన్నారు. ఈ పరీక్షల అనంతరం ఆఫ్తాబ్‌ ఆరోగ్యంగానే ఉన్నట్టు వైద్యులు తెలిపారు. ‘ట్రూత్‌ సీరం’ ఇచ్చిన కారణంగా పరీక్ష జరుగుతున్న సమయంలో ఒకటి రెండుసార్లు స్పృహ కోల్పోయాడు. తట్టిలేపి మళ్లీ ప్రశ్నలు వేశారు.

పరీక్షలు పూర్తయిన తరువాత రెండు గంటలపాటు పరిశీలనలో ఉంచారు. మొత్తంగా 20-25 ప్రశ్నలు వేసినట్టు సమాచారం. ఒక్కడివే హత్య చేశావా? ఏ విధంగా చంపావు? మొబైల్‌, వస్త్రాలు ఎక్కడ పడేశావు? తదితర ప్రశ్నలు అడిగారు. హత్య చేసిన అనంతరం కత్తి, రంపంతో శరీరాన్ని ముక్కలు చేసినట్టు చెప్పాడు. దక్షిణ ఢిల్లీలోని అటవీ ప్రాంతంలో వీటిని పడేసినట్టు వివరించాడు. ఈ పరీక్ష అనంతరం శుక్రవారం తిహార్‌ జైలులో ‘పోస్ట్‌ టెస్ట్‌ ఇంటర్వ్యూ’ నిర్వహించారు. ఈ సందర్భంలో కూడా మాట మార్చలేదని తెలిపాయి.. దీంతో ఈ పరీక్ష పూర్తయింది. అందువల్ల ఈ కేసులో ఇంకెలాంటి మలుపులూ ఉండబోవని తెలిపాయి. చనిపోయింది శ్రద్ధే అని నిర్ధరించేందుకు చేసిన డీఎన్‌ఏ పరీక్ష ఫలితాలు వచ్చే వారం అందనున్నాయని పేర్కొన్నాయి. ఆమె తల, ఇతర శరీర భాగాలు దొరకాల్సి ఉందని, వాటి కోసం గాలింపు కొనసాగిస్తున్నట్టు వివరించాయి. ఈ కేసులో కీలకమైన సాక్ష్యాలు సేకరించినట్టు తెలిపాయి.

Why Is the BJP Attempting to Woo Pasmanda Muslims?

 Why Is the BJP Attempting to Woo Pasmanda Muslims?

Politically, the saffron party does not need Muslim votes because it is in a hegemonic position in many parts of the country. So is the outreach actually a marketing exercise?


Why Is the BJP Attempting to Woo Pasmanda Muslims?

The dais at BJP's Pasmanda Conference in Lucknow on October 16. Photo: By arrangement.


Support Us

GOVERNMENTPOLITICS

28/NOV/2022

The Bharatiya Janata Party’s (BJP) move to woo ‘Pasmanda’ (‘downtrodden’ or ‘those left behind’) Muslims lacks imaginative thinking.


The idea has been crudely borrowed from the one adopted in the past by several political parties, and mass movements in a totally different context. For instance, Mahatma Gandhi managed to win the hearts of those from weaker sections of Muslim society because they were systematically crushed by their British masters.


Today, the scenario is entirely different. The BJP is trying to attract the same social groups which suffered immensely at its own hands. Curiously, this initiative began in Uttar Pradesh, where the greatest number of such incidents of victimisation against this class have taken place.


How Gandhi mobilised the masses


A couple of years after landing on Indian soil, Mahatma Gandhi launched two peasants’ movements – in Bihar’s Champaran in 1917 and in Gujarat’s Kheda in 1918 – with the aim of mobilising the masses against the exploitative British imperialists.


Not only did he discard the Western way of dressing and lifestyle, but also took up the cause of local weavers and even made time for the charkha (spinning wheel) part of his routine. He also asked his followers to don clothes made of khadi, an Indian hand-woven fabric.


The message was not just to promote swadeshi culture, but to associate himself with the struggle of a particular section of the society which was at the forefront of the struggle against British capitalism.


Ansaris, a Muslim weaving community which constitutes a large percentage of the country’s weavers, strongly supported the 1857 war of Independence. They had suffered immense losses at the hands of the British, who wanted to monopolise India’s cloth business.


However, as is often the fate of subaltern narratives in history, their heroic struggle did not get the attention it deserved. Besides, both British historians and some of the Muslim elite – Sir Syed Ahmad Khan, for example – hold a different view of 1857. History is often written by the victors, not the vanquished.



A scene from the 1857 sepoy mutiny. Photo: Public domain


Be it peasants or artisans; craftsmen and women, this section of society fully responded to Gandhi’s call because they had been at the receiving end of the expansionist efforts of the British Raj. The British had destroyed Indian farming as well as the country’s industrial classes in pursuit of their own economic interests.


During the Independence struggle, these Muslim communities largely backed Congress and not the Muslim League. The latter got support mostly from relatively affluent farmers, landlords, merchants and industrialists.


The Ansaris, arguably the biggest Muslim caste group, continued to vote for the Congress until several decades after Independence. It is true, like other Muslims, some Ansaris from India’s northern and western states migrated to Pakistan. And there, they became engaged in different businesses and professions.


Post-Independence Pasmanda Muslim politics


In the late 1980s or early 1990s, following a spate of riots on the eve of the Babri Masjid-Ram Janmabhoomi movement, many Muslims began shifting their allegiances towards other regional parties. At the time, non-Congress state-level satraps did their best to attract the weaker sections among them.


Also read: Babri Masjid: The Timeline Of A Demolition


Though V.P. Singh’s Janata Dal succeeded in getting a large section of the Muslim vote in November 1989’s Lok Sabha polls – held just a month after the infamous Bhagalpur riots – it was a few OBC Muslim leaders who emerged powerful after Lalu Prasad Yadav became chief minister of Bihar on March 10, 1990.


It was not as though Yadav made any concerted effort to cater to Muslims on caste lines, yet Ghulam Sarwar and Ilyas Husain, both Muslims from ‘backward’ communities, became his most trusted lieutenants. Later, Jabir Husain and Shakeel Ahmed Khan, both upper-caste politicians, jumped on the Yadav bandwagon. Khan was a prominent Communist Party of India (CPI) leader and crossed over to the then Janata Dal in 1994.


Ghulam Sarwar’s son-in-law, Dr Ejaz Ali, a surgeon hailing from the Raiyeen (vegetable traders) caste, launched the All India Backward Muslim Morcha a long time ago, in 1993. Later, Hindi journalist, Ali Anwar Ansari, formed his Pasmanda Muslim Mahaz.


When Nitish Kumar became the chief minister of Bihar in November 2005, he started promoting both Ali and Ansari. In order to weaken Yadav’s hold on the Muslim community, he sent both of them to the Rajya Sabha.


In Uttar Pradesh, too, Dr Ayub Ansari floated his Peace Party in 2008. His outfit contested the 2012 assembly election and won three seats.


It needs to be mentioned that the handloom and powerloom industries, in which Muslims have an overwhelming majority, were often targeted by the rioters, be it in Bhagalpur in Bihar; Bhiwandi and Malegaon in Maharashtra; Banaras in Uttar Pradesh; and so on. In Gujarat, too, Ansaris and Ghaanchi Muslims were targeted in various riots.


The Ghaanchi, although categorised as OBCs, are now economically better off.


The Modi era


Post-2014, after the Narendra Modi-led BJP came to power at the Centre, backward Muslim communities in India started witnessing a different type of targeting. Ansaris and Qureshis (those who are engaged in meat and cattle-related businesses) bore the brunt of the violence unleashed by cow vigilante groups. RSS-affiliate organisations were blamed by opposition parties and Muslims for these incidents.


Further, in the recent spate of ‘anti-encroachment’ demolitions by authorities in BJP-ruled states, many who have seen their homes razed hail from the Pasmanda Muslim community. Thus, efforts to bring them into the saffron fold are not likely to go down smoothly.


Also read: Muslims Are Changing Their Opinion of BJP, Says Party’s MCD Candidate Irfan Malik


Herein lies the difference between the BJP’s efforts to woo Muslims and Gandhi’s efforts to rally them. When Gandhi tried to take up the cause of the weaker sections of Muslims, they eagerly responded because they were in need of a leader who could work against the British, cutting across community lines. The Ansaris enthusiastically took part in the Non-Cooperation-Khilafat Movement, from which Mohammad Ali Jinnah kept away. In fact, Jinnah resigned from the Congress on this very issue in 1920.


Finally, while Gandhi or other political parties had a clear-cut objective, the BJP appears to be confused. A few months ago, RSS chief Mohan Bhagwat had a meeting with five elite Muslims. Now, the BJP is approaching Pasmanda Muslims by giving them electoral tickets.


Interestingly, the party, politically, does not need Muslim votes; it is already in a hegemonic position in many parts of the country. The BJP does not even have any Muslim ministers or MPs in either house of Parliament, or any MLA in its state assemblies. It was only after the party’s victory in the assembly elections in Uttar Pradesh in March this year that chief minister Yogi Adityanath inducted Danish Azad Ansari, a member of the state legislative council, into his cabinet


The party’s latest overtures, instead, seem to be a part of a marketing exercise as the Sangh parivar feels like its image amongst the Muslims has soured too much. This, in particular, after the whole Nupur Sharma episode earlier this year.


Soroor Ahmed is a Patna-based freelance journalist.



అణిచేసి అక్కున చేర్చుకోవాలని!


-సొరూర్ అహ్మద్,

 జర్నలిస్ట్, పాట్నా


పాస్మండ కాన్ఫరెన్స్ బిజెపి : 


లక్నోలో అక్టోబర్ 16న బీజేపీ నిర్వహించిన పాస్మండ మహాసభ


అనువాదం :

 రాఘవ శర్మ,


రాజకీయంగా కాషాయపార్టీకి ముస్లిం ఓటర్ల అవసం లేదు. 

ఎందుకంటే, దేశంలోని అనేక ప్రాంతాలపై ఇప్పటికే దాని ఆధిపత్యం కొనసాగుతోంది. 

అయితే, వారికి చేరువవడానికి మాత్రం కసరత్తు చేస్తోందా? 

ముస్లింలలో అట్టడుగున ఉన్న (పాస్మండా) వారిని బీజేపీ తనకు అనుకూలంగా మలుచుకోవడానికి చొరవ చూపిస్తోంది. 

ఈ ఆలోచనను వివిధ సందర్భాలలో జరిగిన ప్రజా ఉద్యమాల నుంచి, అనేక రాజకీయ పార్టీల నుంచి చాలా ముతకగా స్వీకరిస్తోంది.


 బ్రిటిష్ వారి అణచివేతకు గురైన ముస్లిం సమాజంలోని బలహీన వర్గాల హృదయాలను చూరగొనడానికి మహాత్మా గాంధీ ప్రయత్నం చేశాడు. 

నేటి పరిస్థితి ఇందుకు పూర్తి భిన్నంగా ఉంది.

 ఏ సామాజిక వర్గమైతే బీజేపీ చేతిలో దారుణంగా ఇబ్బందిపడుతోందో, ఆ వర్గాన్ని ఆకర్షించడానికి ఇప్పుడు ప్రయత్నం చేస్తోంది.

 ఎక్కడైతే వీరిపై అనేక సంఘటనల్లో దారుణంగా హింసను ప్రయోగించిందో, ఆ ఉత్తర ప్రదేశ్ నుంచే ఇది మొదలవుతోంది.


ప్రజా సమూహాలను గాంధీజీ ఎలా సమీకరించాడు?


గాంధీజీ భారత దేశానికి తిరిగి వచ్చిన రెండేళ్ళకు రెండు రైతాంగ ఉద్యమాలను ప్రారంభించాడు. 

బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యం వాదుల దోపిడీకి వ్యతిరేకంగా బీహార్లోని ఛంపారాలో 1917లో, గుజరాత్లోని కెహడాలో 1918లో ఈ ఉద్యమాలను లేవదీశాడు.

 పశ్చిమ దేశాల వస్త్రధారణను, జీవన విధానాన్ని వదిలేసి, స్థానికులు నేసిన వస్త్రాలను ధరించి, తీరిక దొరికినప్పుడల్లా రాట్నం పైన నూలు వడకడం మొదలు పెట్టాడు.

ఖాదీ తయారు చేయమని, వాటినే ధరించమని తన అనుచరులను కోరాడు. 

కేవలం స్వదేశీ సంస్కృతిని ప్రోత్సహించడానికి మాత్రమే కాదు, బ్రిటిష్ వారికి వ్యతిరేరకంగా జరిగే పోరాటంలో ఏ ముఖ్యమైన వర్గమైతే ముందుందో, వారితో మమేకం కావడానికి ఇలా చేశాడు. 

భారతదేశంలోని చేనేత వర్గంలో అతిపెద్దదైన ముస్లింలోని అన్సారీ వర్గం 1857 తొలి స్వాతంత్య్ర సంగ్రామాన్ని బలంగా సమర్థించింది. 

భారత దేశంలోని వస్త్ర పరిశ్రమపై గుత్తాధిపత్యం చెలాయించాలని ప్రయత్నించిన బ్రిటిష్ వారి చేతిలో వారు చాలా ఇబ్బం ది పడ్డారు.

 విముక్త జాతుల చరిత్రలో వారి వీరోచిత పోరాటాలకు చోటు లభించవలసి ఉన్నప్పటికీ, అలా జరగలేదు. 

బ్రిటిష్ చరిత్రకారులతో పాటు సర్ సయ్యద్ అహ్మద్ ఖాన్ వంటి మంచి విద్యావంతులు కూడా 1857 ప్రథమ స్వాతంత్ర్య సంగ్రామం పట్ల భిన్నమైన అభిప్రాయంతో ఉన్నారు.

 చరిత్రను తరచూ విజేతలే రాస్తుంటారు,  పరాజితులు కాదు.

 సమాజంలోని రైతులు, చేతివృత్తుల వారు, కళాకారులు, మహిళలు వంటి వర్గాల వారంతా గాంధీజీ పిలుపునకు స్పందించారు.

 ఎందుకంటే, బ్రిటిష్ పాలన కొనసాగింపునకు గాంధీజి ముగింపు పలుకుతున్నారు కనుక. 

బ్రిటిష్ వారు తమ ఆర్థిక ప్రయోజనాల కోసం భారత వ్యవసాయ రంగాన్ని, భారత పారిశ్రామిక వర్గాన్ని ధ్వంస చేశారు. 

స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో ముస్లిం సమాజం పెద్ద ఎత్తున కాంగ్రెస్ వెనుక నడిచిందే కానీ, ముస్లిం లీగ్ వెంట నడవలేదు.

 స్వాతంత్ర్యోద్యమంలో  ముస్లిం సమాజం పాల్గొన్న తరువాతనే రైతులు, భూస్వాములు, వ్యాపారులు, పారిశ్రామిక వేత్తలు పాల్గొన్నారు. 

స్వాతంత్య్రానంతరం అనేక దశాబ్దాల పాటు ఈ ముస్లింలలో చేనేత (అన్సారీ) వర్గం కాంగ్రెస్కు ఓటు వేస్తూ వచ్చింది. 

ఇతర ముస్లింలలాగానే కొందరు ముస్లింలలో చేనేత (అన్సారీ) వర్గం కూడా ఉత్తర, పశ్చిమ రాష్ట్రాల నుంచి పాకిస్థాన్కు వలస వెళ్ళింది. 

వారక్కడ వివిధ వృత్తులలో, వివిధ వ్యాపారాలలో కొనసాగారు.


స్వాతంత్ర్యానంతర రాజకీయాల్లో అట్టడుగు ముస్లింలు


బాబ్రీమసీదు-రామజన్మ భూమి ఉద్యమం సందర్భంగా 1980 తరువాత, 1990 తొలినాళ్ళలో జరిగిన అనేక దాడుల వల్ల ముస్లింలు ఇతర ప్రాంతీయ పార్టీల వైపు మళ్ళారు.

 ముస్లింలలోని బలహీన వర్గాలు కాంగ్రేసేతర ప్రాంతీయ పార్టీల వైపు ఆకర్షితులయ్యాయి. 

వి. పి సింగ్ నాయకత్వంలోని జనతాదళ్ 1989లో లోక్ స‌భ ఎన్నికల్లో పోటీ చేసినప్పుడు ఆయనకు పెద్ద సంఖ్యలో ముస్లిం ఓట్లువేశారు. 

భాగల్పూర్లో అల్లర్లు జరిగి అప్పటికీ కేవలం నెల మాత్రమే అయ్యింది.

లాలూ ప్రసాద్ యాదవ్ 1990 మార్చి 10వ తేదీన బీహార్ ముఖ్యమంత్రి పదవి చేపట్టాక కొంత మంది ముస్లిం ఓబీసీ నాయకులు బలమైన శక్తిగా ఆవిర్భవించారు. 

ముస్లిం ఓట్ల కోసం లల్లూ ప్రసాద్ యాదవ్ కులం ప్రాతిపదికన ప్రయత్నమేమీ చేయలేదు. 

ముస్లిం వెనుకబడిన వర్గాలకు చెందిన గులాం సర్వర్, ఇలియాస్ హుస్సేన్ ఇద్దరూ లల్లూ ప్రసాద్ యాదవ్కు నమ్మకస్తులుగా మారారు. 

తరువాత, ఉన్నత కులాలకు చెందిన జబీర్ హుస్సేన్, షకీల్ అహ్మద్ ఖాన్ లిద్దరూ లల్లూ ప్రసాద్ వైపు దూకారు.

 ప్రముఖ కమ్యూనిస్టు నాయకుడు షకీల్ అహ్మద్ ఖాన్ 1994లో సిపిఐ నుంచి జనతాదళ్కు మారారు. 

గులామ్ సర్వర్ అల్లుడు, రెయీన్ అనే కూరగాయల వ్యాపార కులానికి చెందిన, ప్రముఖ సర్జన్ డాక్టర్ ఎజాజ్ 'అలిండియా బ్యాక్వర్డ్ ముస్లిం మోర్చా'ను 1993లో స్థాపించారు.

 తరువాత హిందీ జర్నలిస్టు అలీ అన్వర్ అన్సారీ 'పాస్మండా ముస్లిం మహాజ్' స్థాపించాడు.

నితీష్ కుమార్ బీహార్ ముఖ్యమంత్రిగా 2005లో బాధ్యతలు చేపాట్టాక ఆలీని, అన్సారీలను ప్రోత్సహించారు. 

లాలూప్రసాద్ యాద‌వ్‌ ముస్లింలపై పట్టును దెబ్బతీయడానికి వారిరువురిని రాజ్యసభకు పంపారు.

 ఉత్తర్ ప్రదేశ్లో డాక్టర్ అయూబ్ అన్సారీ 2008లో తన శాంతియుత పార్టీని పెంచారు. 

అతని పార్టీ 2012 అసెంబ్లీ ఎన్నికల్లో పోటీ చేసి మూడు స్థానాలను కైవసం చేసుకుంది. 

చేనేతలో, మరమగ్గాల పరిశ్రమలో ముస్లింలు అత్యధిక సంఖ్యలో ఉన్నారన్న విషయాన్ని దృష్టిలో ఉంచుకుని బీహార్లోని భాగల్పూర్, మహరాష్ట్రలోని బివాండి, మాలెగాన్లో, ఉత్తర ప్రదేశ్లోని బన్సారాలో తరచూ అల్లర్లు సృష్టించారు. 

గుజరాత్ లో కూడా అన్సారీ (చేనేత) ముస్లిలు, గాంచీ ముస్లింలు ధ్యేయంగా అల్లర్లు జరిగాయి. 

ఓబీసీ వర్గానికిందకు వచ్చిన ఘాంచీ ప్రస్తుతం ఆర్థికంగా మంచి స్థితిలో ఉన్నారు.


మోడీ యుగం


మోడీ నాకత్వంలోని బీజేపీ 2014లో కేంద్రంలో అధికారం చేపట్టాక ముస్లింలలోని వెనుకబడిన వర్గాలే ధ్యేయంగా దేశంలో ఒక భిన్నమైన దాడులు మొదలయ్యాయి. 

మాంసం, పశు సంబంధ వ్యాపారాలకు చెందిన అన్సారీ, ఖురేషీలపైన గో సంరక్షకులు దారుణంగా హింసను ప్రయోగించారు.

 ఈ సంఘటనలకు ఆర్ఎస్ఎస్ కారణమని ప్రతిపక్షాలు ఆరోపించాయి. 

బీజేపీ పాలిత రాష్ట్రాలలో అక్రమణలకు వ్యతిరేకంగా అధికారులు చేపట్టిన కూల్చివేతల్లో ఎక్కువగా పాస్మాండా ముస్లింలకు చెందినవే  ఉన్నాయి. 

వీరంతా కాషాయుల గుప్పిట్లోకి రావడం అనేది ఈ స్థితిలో అంత తేలికైన ది కాదు.

బీజేపీ ముస్లిలంలను తన దగ్గరకు చేర్చుకోవడానికి చేసే ప్రయత్నానికి, గాంధీజీ వారిని తన వెంట నడిపించడానికి మధ్య ఉన్న తేడా అది. 

ముస్లింలలోని బలహీన వర్గాల సమస్యను గాంధీజీ అర్థం చేసుసుకుని, మతాన్ని పక్కన పెట్టేసి, బ్రిటిష్ వారికి వ్యతిరేకంగా జరిగే పోరాటానికి నాయకత్వం వహించడం వల్ల వారాయనతో నడిచారు.

 మహమ్మదాలీ జిన్నా దూరంగా ఉన్నప్పటికీ సహాయ నిరాకరణ ఉద్యమంలో, ఖిలాఫత్ ఉద్యమంలో పాల్గొనడానికి అన్సారీలు చాలా ఆసక్తి చూపారు. 

ఈ సమస్యపైనే జిన్నా 1920లో కాంగ్రెస్కు రాజీనామా చేశాడు.

చివరగా ఏమిటంటే, గాంధీజీకి కానీ, ఇతర రాజకీయ పార్టీలకు కానీ తమ ధ్యేయం ఏమిటో స్పష్టంగా తెలుసు.

 కానీ, బీజేపీ గందరగోళంగా కనిపిస్తోంది.

 కొన్ని నెలల క్రితం ఆర్ఎస్ఎస్ అధినేత మోహన్ భగవత్ అయిదుగురు ముస్లిం విద్యావంతులతో మాట్లాడారు. 

బీజేపీ ఇప్పుడు ఎన్నికల్లో టికెట్లు ఇవ్వడానికి పాస్మాండా ముస్లింలను కలుస్తోంది. 

ఆసక్తికర విషయం ఏమిటంటే, బీజేపీకి రాజకీయంగా ముస్లింల ఓట్లు అవసరం లేదు; అది ఇప్పటికే దేశంలోని అనే ప్రాంతాలలో ఆధిపత్య స్థాయిలో ఉంది. 

బీజేపీకి పార్లమెంటు ఉభయ సభలలో కానీ, తన మంత్రి వర్గంలో కానీ, తాను పాలించే రాష్ట్రాల‌లోని శాసన సభల్లో కానీ ముస్లిం ప్రతినిధులు లేరు. 

ఉత్తరప్రదేశ్ లో గత మార్చిలో జరిగిన ఎన్నికల్లో రెండవ సారి అధికారం చేపట్టిన యోగీ ఆదిత్యనాథ్ డానిష్ అజాద్ అన్సారీ అనే వ్యక్తిని కౌన్సిల్లోకి తీసుకుని తన మంత్రవర్గంలో స్థానం కల్పించారు. 

ముస్లింల విశ్వాసాలను దెబ్బతీసే విధంగా బీజేపీ అధికార ప్రతినిధి నూపూర్ శర్మ ఈ ఏడాది తొలి రోజుల్లో చేసిన వివాదాస్పద వ్యాఖ్యల తరువాత బీజేపీ ముస్లింలను బుజ్జగించే చర్యలు చేపట్టింది.

 ముస్లింలలో తమ ఔన్నత్యాన్ని పెంచుకోవడానికి సంఘ్ పరివార్ శక్తులు చేపట్టిన చర్యలన్నీ పూర్తిగా పులిసిపోయాయి.


'ద వైర్' సౌజన్యంతో 

నేటి ‘మన తెలంగాణ' లో వచ్చిన కథనం

Muslim student tears into Manipal Univ teacher for calling him terrorist; ‘Not funny’

 Viral: Muslim student tears into Manipal Univ teacher for calling him terrorist; ‘Not funny’

https://www.youtube.com/watch?v=2-nEeaMiz2Q&ab_channel=HindustanTimes


In a Young Muslim Man's Courage, a Lesson for Us All

It is not surprising that the Manipal Institute of Technology student's classmates kept silent as he stood up to his bigoted teacher. That is the nature of our nation today.


In a Young Muslim Man's Courage, a Lesson for Us All

Screengrabs from a video of the incident.


Apoorvanand

Apoorvanand

COMMUNALISM

29/NOV/2022

A 45-second video evoked conflicting emotions in me: As a teacher I felt ashamed. And as a citizen of this country, I felt reassured.


The video, shot in a classroom of the famous Manipal Institute of Technology, shows a passionate response from a student to the ‘casual’ bigotry of his teacher. The student is a Muslim; the teacher a Hindu. The student is reacting to the distasteful way the teacher had addressed him as “Kasab”. What happened afterwards is something the teacher must not have bargained for. 


The Muslim student refused to be embarrassed by the obnoxious remark and challenged the teacher’s words. He told him that what he did was unacceptable. The teacher tried to wriggle out of the situation that he himself had created but the student did not allow him to without an apology.


The Telegraph has reproduced the transcript of the interaction. Obviously some student sitting on the other side of the Muslim student started filming the incident after the student reacted. Sadly, what triggered the reaction is not in the video:


“Student: No, these jokes are not acceptable. You can’t talk about my religion in such a derogatory manner. Teacher: No, no, you’re just like my kid.


Student: No. If my father says this I will disown him. (Other students laugh)


Teacher: It’s a funny thing (comment).


Student: No, it’s not, Sir. It’s not. 26/11 was not funny. Being a Muslim in this country and facing all this every day is not funny


Teacher: You’re just like my son.


Student: No, no, no. Will you talk to your son like that? Will you call him by the name of a terrorist?


Teacher: No.


Student: How can you call me like that in front of so many people in the class?


Teacher: Sorry, I told, no?


Student: You’re a professional, you are teaching.


Teacher: Sorry, I told, no?


Student: You can’t call me that.


Teacher: Sorry.


Student: Arrey, your “sorry” — that doesn’t change how you think or how you portray yourself here.”


The student was not browbeaten by his teacher’s shameless act. He does not hide the fact that he is a Muslim. He does not bury his head after being called Kasab. He does not let the moment go. The student is also not concerned that he would not have the vocal, active support of his classmates. He lets the teacher and his class know that he cares for his dignity even if they don’t think it is important. We can see them either giggling or fiddling with their hair. It was a consolation that they did not shout down their classmate.


Also read: Shraddha Walkar and Beyond: How Media Coverage Is Shaping Perceptions


People have criticised the silence of the other students but their reaction has to be understood in the larger context. Most of them, like many of us, face such moments in our family gatherings. We get used to such Islamophobic behaviour. We think that it is kosher to crack a joke about Muslims, address them abusively. Muslim children also grow up facing all this. Initially they are confused, sometimes they feel insulted. But their parents counsel them and ask them not to react. This is the experience of generations of Muslims and also Christians, and has seldom been questioned.


This video triggered the memories of many Muslims who recalled their own experiences at school and university, and even in workplaces. Or on public occasions. Many of our films and songs normalise this behaviour. Our political leaders do it too.


I recall my daughter, after a night out with her class, telling us about the Islamophobic remarks that her teacher made. She, eight years old then, reacted. The teacher was telling the class that Muslims do everything opposite to what Hindus do. My daughter asked her, why couldn’t we think that Hindus did everything opposite to what Muslims did? It was a childlike response. Hearing about this interaction, we were shocked and concerned that it was happening in a school considered to be progressive, founded by a Christian. We took up the matter with the principal. She could not believe it and said that the child must have imagined the incident. I don’t know whether the teacher was counselled or not.


We, who are not Islamophobes, let such things pass. Don’t make a mountain of a molehill, we think. That is why the Manipal students’ passive consumption of the interaction between their classmate and the teacher does not shock me. After all, we don’t have a prime minister like Justin Trudeau. After the murder of four Pakistani-origin Muslim Canadians, he said that such murders are a result of an Islamophobic culture that is normalised in our daily lives.


This is what Trudeau said while addressing a specially convened session of parliament to condemn the murder and express solidarity with the Muslims:


“Words matter. They can be a seed that grows into an ugly, pervasive trend. And sometimes, they lead to real violence. The jokes that are not funny, the casual racism… the polarisation we too often see in our public discourse and in our politics. As leaders and as Canadians, we not only have to say: enough is enough, we must also take action.”


The Canadian parliament concurred with him.


When the Muslim student said it was not funny for him, being a Muslim, to be called Kasab, his classmates should have said that it was not funny even for them, even when they were not Muslims.


The video appeared in the public domain days after the incident. The classroom was immediately identified. It was from the very prestigious Manipal Institute of Technology. The institution has started an enquiry and barred the teacher from taking classes. The authorities told the Indian Express that the student had not lodged a complaint but after the incident became public, the institution took cognisance anyway. It also said that the student and his parents had been counselled. It is not clear what that means.


Also read: Muslims Must Dialogue with All Indians, Except Those Who Dream of Their Disenfranchisement


The student has shown magnanimity and said that since the teacher has apologised, he would like to put the whole matter behind him. But the teacher, as reported by the Indian Express, does not seem to regret his behaviour. He is now claiming that the student heard him wrong. He had simply asked him, ‘Kaisa ho?’, and was enquiring about his general well-being, but the student misheard it as Kasab. The teacher also tried to lessen the seriousness of the allegation by calling it an afterthought, as he had been teaching the same class after the alleged incident and the same student never raised the issue. I think women would immediately realise what this teacher is trying to do by the taking cover of the lapse of time, insinuating that the allegation was untrue. Why did the student not complain himself or immediately after the alleged incident?


The teacher is now trying to brazen it out. It is highly likely that he will get the support of the Hindutva forces, which are very aggressive in Karnataka. How will the students and other teachers react? How will the institution behave? Will they blame the person who made the video, thereby making a ‘small incident’ into a huge issue, defaming the branded institution? Will they blame social media? Will they come to the defence of the teacher by accepting his claim? Will they say that we should let bygones be bygones?


The answers to these questions will reveal our social, individual, institutional and national character. The Muslim student has performed his duty – by asserting his identity, by asserting his right to dignity, by telling his fellow citizen, the teacher, that he was violating the constitutional pledge of fraternity and equality. The teacher made him unequal in the class. What he did was for his own sake, but perhaps he was also speaking on behalf of millions of Muslims of this country. He was asking his teacher to mend his ways, but perhaps he was also telling the leaders of the Bharatiya Janata Party and other organisations which follow Hindutva that Muslims would claim their equal rights and it is for them to change themselves.


Let us see if the teacher is able to prove himself equal to the expectations of his student. Let us also see if we as a nation join him in this human, noble protest – and prove that we are a nation this Muslim young man can be proud of.


Apoorvanand teaches Hindi at Delhi University.



https://thewire.in/communalism/shraddha-walkar-and-beyond-how-media-coverage-is-shaping-perceptions


Shraddha Walkar and Beyond: How Media Coverage Is Shaping Perceptions

 Shraddha Walkar and Beyond: How Media Coverage Is Shaping Perceptions

In most cases of sexual violence, big media highlights the accused’s name only when he happens to be Muslim.


Shraddha Walkar and Beyond: How Media Coverage Is Shaping Perceptions

Aaftab Amin Poonawalla, accused in Shraddha Walkar murder case, leaves Forensic Science Laboratory (FSL) as part of ongoing probe, at Rohini in New Delhi, Thursday, Nov. 24, 2022. Photo: PTI


Alishan Jafri and Neel Madhav

COMMUNALISMMEDIA

28/NOV/2022

New Delhi: That the chilling murder of 25-year-old Shraddha Walkar by her live-in partner, Aaftab Poonawala, received widespread media coverage is no surprise. As if the details of the case are not horrifying enough, however, a large section of TV media also used the event to further anti-Muslim narratives, like that of ‘love jihad’, given the couple’s religious identities.


An anti-Muslim narrative is now being pushed by TV news anchors, right-wing influencers and BJP leaders that covertly suggests that Muslim men commit violence against women because of their upbringing and religious indoctrination. “Only those who believe in love jihad can commit a murder like Shraddha’s,” BJP MP Sadhvi Pragya said.


On November 21, 2022, a video of a man calling himself ‘Rashid Khan’ from Bulandshahr went viral on social media. The man was seen supporting Walkar’s murder. It was shared by multiple right-wing influencers on Twitter, with communal captions. Throughout the video, the interviewer asks the man leading questions like, “It looks like you have experience (in slaughtering)”, to which he replies, “Yes, I have experience. …If I have a fight with someone, I will bury them. Not with just anyone…only with someone with whom I’m having a fight.” He also says in the video that the murder was “both of their fault”.


On November 24, the Bulandshahr police arrested the man and he was then identified as Vikas Kumar. Incidentally, Kumar appeared in another video some days later on another right-wing opinion channel called TNN News, and mentioned his real name.  The video was first uploaded on a channel called Janta Darbar, linked to the far-right YouTuber Ankur Arya, whose provocative videos in the run-up to the 2020 riots in North East Delhi have been documented by The Wire.


The way the entire Muslim community is being blamed for Walkar’s murder has reaffirmed the significance of a recent observation by the Supreme Court, about how TV news has become one of the key enablers of hate speech and communal rhetoric. Last month, the bench led by Justice K.M. Joseph observed that the state cannot let TV channels air hate. A similar observation was made last year by former Chief Justice S.A. Bobde, who observed, “The problem is when it [TV media] is used to agitate others. There are broadcasts, programmes that definitely have the effect of instigating people, not just against one community, but any community…”


Similar observations were also made by the court during the broadcast of Sudarshan TV’s ‘UPSC Jihad’ shows. However, such coverage continues unabated.


Here is what certain TV anchors and their panellists have said about Walkar’s murder, taking the blame far beyond one individual and attempting to lay it on an entire community.


Sudhir Chaudhary, Aaj Tak


“When two persons get into a relationship, they need to check each other’s social and religious backgrounds. For instance, if a person comes from such a religious background where women are considered as ordinary usable commodities, then that man won’t give women the respect they deserve. This is what has happened in this case. If a person comes from a social and religious background where he has seen violence, then his mindset will be tukde tukde and sar tan se juda. …if a child has seen violence against animals…this is what he becomes.”


Aman Chopra, News18


Anchor Aman Chopra hectored Syed Jawed, one of the panellists on his show, about this being a case of love jihad. In the debate, he takes his cue from Shefali Vaid, another panellist who spoke about the murder as an example of love jihad. Chopra kept asking questions about the possibility of Walkar’s religious conversion to Islam. He also counted the names of Hindu women violence victims, attempting to further the argument that Hindus are always victims of such violence by Muslims perpetrators.


Suresh Chavhanke, Sudarshan News


Suresh Chavhanke took the hate campaign to another level when he posted the private details of an inter-faith couple’s marriage through their invitation card on Twitter. The tweet said in Hindi,  “Imran and Divya are getting married in Vasai, where murderer Aaftab is from. How is it happening in the same village to which Shraddha’s killer Aaftab, who cut her into 35 pieces, belongs?” The tweet used the hashtags of #LoveJihad_ActOfTerrorism #LoveJihad #Shraddha. The tweet, November 18, violated Twitter policies as it published private details and personal information. It remains on the platform despite several users saying they have reported it.


§


There have been several incidents recently that were widely misreported with a communal spin and made viral on social media platforms. A woman’s body was found in a suitcase near IIFCO chowk in Gurugram. Several users claimed this was a case of love jihad. According to Alt News, Anand Kalra, whose Twitter bio says he is the BJP district social media head, Ghaziabad, tweeted the clip and hinted towards it being a love jihad case. He later deleted his tweet. The word ‘suitcase’ became a popular word on right-wing Twitter to mock interfaith relationships. In this case, though, both the victim and the accused were Hindus.


In another incident, a video went viral on Twitter of a person claiming himself to be Abhijit Patidar of Gujarat. The person uploaded a video saying “Bewafai nahin karne ka” – translating to ‘Don’t be unfaithful’ – on social media after murdering his girlfriend in a resort in Jabalpur, Madhya Pradesh over alleged infidelity. The accused, known till now as Abhijit Patidar, was caught and found to be Hemant Bhadaude of Nashik, Maharashtra, who changed his name to mislead the police. In this case too, the victim and the accused hailed from the same community but the news was made viral with a misleading and communal claim.


In Azamgarh, Uttar Pradesh, Aradhana Prajapati’s body was found in a well after having been cut into pieces. After that, rumours on social media were rife that it may be another case like Walkar’s. The victim was a married woman at the time of her death. A woman named Mamta Tripathi on Twitter, who in her Twitter bio claims to be associated with News18 Hindi, called this ‘another Aaftab case’.


The accused, who was arrested by the police, was Prince Yadav. According to the police, he was in a relationship with the victim for the past two years and was in Dubai when she got married this year. He returned and started exerting pressure to end the marriage and killed her for not doing so. In this case too, while social media users suggested it was ‘love jihad’ case, the victim and accused were both Hindu.


After the Kathua case four years ago, right-wing influencer Madhu Kishwar hatched a conspiracy theory about so-called “Rohingya Jehadis” being involved in the case. Likewise, the founder of Postcard News, Mahesh Vikram Hegde, claimed that 94% rapists are Muslims. Both these claims were made without basis and proven to be false. However, a large section of right-wing online media and the mainstream press is indulging in the same kind of propaganda by adding the names of victims and the accused only when it suits them. This is effectively creating the impression that only Muslims commit violent sexual crimes.


Take a look at this list, in no way exhaustive, of recent headlines on cases of heinous crimes against women and children that the media has used when the accused is a Hindu:


Dainik Bhaskar: करनाल में आशा वर्कर की हत्या:पीछा छुड़ाने के लिए प्रेमी ने कत्ल किया, मारने के बाद नाले में फेंकी लाश


Amar Ujala: दो माह से लापता आशा वर्कर का बोरी में मिला शव, ड्यूटी पर जाते समय हुई थी लापता


India Today: Married man kills girlfriend after she breaks up with him in Delhi, arrested


Amar Ujala: एकतरफा प्रेम: मैनपुरी में शादी के बाद मायके आई विवाहिता, पति के सामने ही मार दी गोली, तड़पते हुए निकली जान


Aaj Tak: सनकी आशिक ने की पार्टनर की हत्या, दुकान के बाद 4 दिन कार में रखा शव, बदबू से खुला राज


One India Hindi: Exposure : साली के एकतरफा प्रेम में जीजा पागल, खंजर घौंपकर पति को लगा दिया ठिकाने


DNA India: Delhi Crime: Oyo Hotel के रूम में गर्लफ्रेंड को मारी गोली, बेल पर बाहर आए प्रेमी ने कर दिया खून


Dainik Jagaran: श्रद्धा मर्डर केस की तर्ज पर बिहार में भी हत्या, प्रेमिका ने पति के साथ मिल प्रेमी को टुकड़े-टुकड़े कर फेंका


One India Hindi: Gorakhpur News: खेत में महिला की गला रेत कर हत्या,फरार हुआ बदमाश


India Today: Married man kills girlfriend after she breaks up with him in Delhi, arrested


ANI: Delhi Police with the help of security agencies arrested a driver working in Ministry of External Affairs (MEA) for passing confidential and sensitive information to Pakistan. The driver was honey-trapped by Pakistan ISI: Sources


Noida Crime: दोस्ती से मना करने पर युवती को चौथी मंजिल से धकेला, शव लेकर भागा सिरफिरा आशिक


As a rule, words like sirfira, premi, yuvak, manchala, aashiq and sanki are used by the Hindi press to refer to non-Muslim criminals accused of crimes against women. In the English media, they’re called spurned or jilted lovers. Moreover, there’s hardly any use of communal labels when the victim is a non-Hindu and the perpetrator is a non-Muslim.



Once in a while, an incident of cruelty and sexual violence against animals in which the accused are Muslim men goes viral on social media. A simple Google search will show you that such crimes have nothing to do with the religion of the accused. Take the below mentioned screenshots from the right-wing propaganda website OpIndia as an example. In the first headline, they have not used the names of the accused involved in unnatural sex with cattle and dogs but in the second headline, they have named the accused.



The Wire reached out to some senior editors to know their views on the reportage around the Walkar murder case. Here’s what they had to say.


Shravan Garg, senior journalist


“The large Hindi audience is being conditioned in a planned manner. But one newspaper, which I do not want to name, was doing good journalism and its reporting at the time of COVID was cited by foreign publications. But changed its course after ED and IT raids. So the problem is a question of the extent to which the editor and owners are willing to withhold against pressure from the government.


I agree that funding depends on that (provocative reportage), so the question is how you want to shape your economics. The Hindu doesn’t want to do it, Telegraph doesn’t want to do it and Indian Express doesn’t want to do it, but Hindi newspapers want to because Hindi newspapers have been doing this since the Ram Janmabhoomi movement…They have contributed immensely to increasing the Hindu-Muslim divide. A large section of Hindi media became advocates of Hindutva and used this to increase their circulation and influence in the Hindi belt. They made the Hindu-Muslim divide a tool to increase their business, the same way BJP is using to increase its vote bank.”


Neena Vyas, senior journalist


“First of all, I want to say in any community anywhere in the world, there are plenty of criminals around. Criminals, murderers, rapists, and all that. And to tarnish any community for a serious crime like that – no matter how shocking it is, and this one was certainly very shocking – it is absolutely scandalous behaviour on the part of the press as well as the people at large.


…Even when it is not involving two communities, there are plenty of cases where Hindu-Hindu is involved, Muslim-Muslim is involved, Hindu-Muslim is involved. Or Christian-Hindu may be involved. What is the meaning of all this? The meaning of all this is there are criminals, there are psychopaths, in every community and every society world over. And I don’t think a day passes when I don’t hear of a minor girl being raped, four years old, five years old.


The point is the way it is made out as if it happened only because the man was a Muslim and girl was a Hindu. As if he deliberately did this to her as a part of what they call ‘love jihad’. I will only describe it as total nonsense. It does huge harm to society at large.


…This is not going to lead to any good in the larger question of society, is what I’m saying… Whether it was the Corona thing, or the Tablighi thing, or some other case of a woman who tested positive at the airport and she went away on a train and went all over the place spreading COVID, those cases are not taken up but if it happens to be a Muslim, they’ll say this Muslim is spreading [COVID], not only that, he is doing it deliberately or the Tablighi people came specially to give corona to India. I mean this is utter nonsense, one would dismiss it as total nonsense. Except that it is much more sinister, the whole methodology involved is sinister and [aims] to go on creating divisions between one community and another.”


Mrinal Pande, senior journalist


“It seems, from the Shraddha murder case, that at least the Hindi press has almost entirely capitulated before the kind of divisive agenda that has been propagated all around through various means, and this just gives them another chance to prove that if it is the marriage or a live-in relationship between people belonging to two different religious groups and the accused happens to be a Muslim, then the wildest accusations and words and images are used quite freely. I feel very sorry about it because when we were in training, we were told that if there is a racial riot or communal riot, not to name the community or not to give the names of people either killed or accused until the case has been finally decided upon. …You know black sheep exist in every community; the larger the population, the larger the number of black sheep. This simple fact, this simple logic, has been forgotten.


I have been feeling for a few years now that the ownership of newspaper and large media platforms is now in a very few hands and they are, for whatever reasons, to protect their interests and to keep their own skin safe, capitulating in very large numbers. The pity is that liberals and people who are against communalism of any kind are carrying on with dialogues and writings, but nearly all of it is in English. They are not contributing to Hindi newspapers, with the result that they are ceding the space to people who have a communal agenda.


Since the 1990s this has been happening. First, you had very young journalists ceded into the desk of Hindi newspapers. Those people are now either the chief sub editors or in charge of a certain desk or some of them are even editors. How are editors being appointed there? Can you name me one eminent editor of a Hindi newspaper? You can’t. Because they have all been appointed due to their proximity to political leaders. Because they get inside news. But that’s not the way journalism functions.”


























By Protesting a Law that Divides and Discriminates, We Are Forging New Maps of Belonging

 By Protesting a Law that Divides and Discriminates, We Are Forging New Maps of Belonging

The CAA, which treats the modern day equivalents of people like Badshah Khan as 'illegal immigrants', and the 'all-India NRC' which jeopardises the status of millions of Indians have energised a new moment of dissent.


By Protesting a Law that Divides and Discriminates, We Are Forging New Maps of Belonging

Mahatma Gandhi and Bharat Ratna Khan Abdul Ghaffar Khan, at a meeting in Peshawar during the freedom struggle. Photo: Wikimedia


Chitra Padmanabhan

Chitra Padmanabhan

HISTORYPOLITICSRIGHTS

20/DEC/2019

The photograph above is among the iconic images of India’s freedom movement – the towering Pathan, Khan Abdul Ghaffar Khan or ‘Frontier Gandhi’ beside Mahatma Gandhi, the communion between them visible even to the untrained eye. Known variously as Badhshah Khan and Bacha Khan, between 1930 and 1947 he moulded his Pathan followers in the North West Frontier Province of undivided India (now Khyber Pakhtunkhwa in Pakistan) into arguably the most disciplined and united force of non-violent resistance in the subcontinent during the freedom struggle. In 1987, he was awarded the Bharat Ratna, India’s highest civilian honour, a year before he died, aged 98.


The striking irony is that if Bharat Ratna Badshah Khan were alive today and were to come across the border seeking asylum, he would not be eligible for the protections of the Citizenship (Amendment) Act (CAA), 2019. The man behind the Khudai Khidmatgar (Servants of God) movement – who fought alongside the Indian National Congress against British rule, opposed Partition, was imprisoned by the Pakistani establishment for long years and spent his later life in exile, in Afghanistan – would be given the status of an ‘illegal immigrant’. The reason being that the CAA is designed to help only persecuted Hindus, Sikhs, Buddhists, Jains, Parsis, and Christians from Afghanistan, Bangladesh and Pakistan; it excludes Muslims from that list altogether.


Khan Abdul Ghaffar Khan’s name had come up during a talk in Delhi on December 17. It was fitting that the person who imagined the scenario of Frontier Gandhi in the India of 2019 happened to be Gandhi’s grandson, Gopalkrishna Gandhi. He was delivering the first Mushirul Hasan lecture, ‘Freedom and Sons Ltd: The enterprise of free speech in a market of control’, at the India International Centre.


Talk about connections: the reference to Khan in a lecture delivered by Gopal Gandhi in memory of acclaimed modern Indian historian, Mushirul Hasan, who had also been vice chancellor of Delhi’s Jamia Millia Islamia University at one time. The same Jamia Millia where students peacefully protesting against the CAA on December 15 on the grounds that giving citizenship on the basis of religion went against the foundational principles of the Constitution were subjected to brutal police action. That evening, one felt as if an invisible line had been drawn across time, connecting the compact between a ‘Hindu’ Gandhi and ‘Muslim’ Frontier Gandhi to fight for a free India where citizens would not be discriminated on the basis of religion.


The power of memory


Maps conceived on the basis of exclusionary ideologies and their fabrications of the past have one sole aim – to erase the coordinates of connection across time and geographies. Connections representing accretions of complementarity are anathema, as are the ideas of diversity and pluralism. These are maps to a world of diminished and corrupted meanings, where words are commandeered by the majority and weaponised to isolate and target a minority as anti-national, seditious, mini-Pakistan and so on.



Mahatma Gandhi and Badshah Khan at a prayer meet. Photo: Wikimedia


But the beauty of memory, or remembering, is that it may suddenly throw up a name from another time that can become a talisman in the conflicted present. The mention of Khan Abdul Ghaffar Khan released a potent memory of a man who achieved the seemingly impossible – he brought together a people seen as ‘untamed’ and given to perpetual feuding and forged them into a united force of ahimsa and civil disobedience for almost two decades, shattering all preconceptions of his community. The memory flagged a significant message for the present — it is possible to rise above the shackles of divisive narratives and contentious definitions thrust upon a community or individual, to imagine a new vocabulary of cooperation, protest and resistance.


In our present context that would mean the possibility of forging a new map of belonging. A map fortified with memories of shared patterns of living in the past but anchored to the Book of our times, the Constitution, signalling a life of dignity and equality for every citizen and would-be citizen, without discriminating on the basis of religion.


In the last six years, there have been stirrings in the student world as universities across the country have borne the brunt of the Modi government’s ideological agenda. A new topography of opposition has emerged, from the Film and Television Institute of India (Pune) to Hyderabad Central University, from Jawaharlal Nehru University, Banaras Hindu University and Allahabad University to Jadavpur University, Aligarh Muslim University and Jamia Millia Islamia. Students have faced the gamut of the state’s arsenal – the presence of indoctrinated administrators at the helm doing their utmost to destroy a culture of questioning, damaging fee hike proposals, unwillingness to address caste-based discrimination, the now almost normalised entry of police onto campuses, and sedition charges.


The same majoritarian agenda which sought to crush the questioning spirit of universities was extended through the lockdown in Kashmir following the revocation of Article 370, the National Register of Citizens exercise in Assam, and the Citizenship Amendment Act, 2019, with the Supreme Court judgment on the Ayodhya issue having its own implications. The students’ canvas of issues became larger, centering around one realization, namely that the fight was for the very idea of India as expressed in its Constitution. It is perhaps this awareness that has brought students out even from institutions such as the Indian Institute of Technology, Indian Institute of Management and Indian Institute of Science in considerable strength.



A drone shot of the Mumbai protesters. Photo: By special arrangement


It is for this reason that the recent images of protest emerging from the student community and people in general have been so heartening. The young women of Jamia who valiantly protected their male friend from the lathis of policemen on December 15 demonstrated a camaraderie that was powerful for its selfless and single-minded purpose. Late in the night, as hundreds of students gathered outside the police headquarters in Delhi to demand the release of colleagues arrested by the police, students with ‘Hindu’ names vowed not to move until their friends, bearing ‘Muslim’ names, were released, and vice versa. Of course, as they told many a bemused media-person, they were there as Indian citizens exercising their democratic right to dissent.


Purity of purpose


On December 19, as students and men and women from all walks of life across states spontaneously stepped out to protest the CAA in the midst of a clampdown, there were many more heartening experiences. In the area near Delhi’s Red Fort, surrounded by a sea of olive green and lathis, a diminutive, sari-clad, elderly woman told a reporter that she was Christian, her husband a Hindu and her children Indian. Not affiliated to any organisation, she felt compelled to reach one of the publicised venues along with her daughter because, in her view, the CAA militated against the principles of the constitution. A young girl holding up a poster defiantly belted, ‘If you are acting like the British government then we will act like Bhagat Singh.’


At Jantar Mantar in Delhi, a young man called Amit stated without any fuss that he and others like him would always stand with their Muslim brothers; they were in it together. In the rallies and protests following the police action against the students of Jamia, many an elderly person remarked that after seeing images of the harsh police action they felt it was imperative for them to show their support for the ‘bachche’ (children) for they were the future of the country.


How can one forget the Nihang Sikh from Bathinda who supported the Jamia students’ demonstrations saying that he would not have mentioned communities specifically in the Act; that the only god of those who are hungry is ‘roti’ and that it was “our dharma” to help all of them irrespective of their religion.


We seem to be witnessing a freshly energised moment of dissent marked by a purity of purpose of the students who are at its core. It is not easy to predict what direction this upsurge against a government perceived as a bully will take. What one can say with some certainty is that a considerable section of Indians has finally announced that they are invested in the search for a new vocabulary of resistance that will create a new map of belonging to counter divisive narratives.


Who knows, maybe the compact of ideas between Gandhi and Frontier Gandhi may come alive once again after decades of neglect and mere lip service. As I see it, the mention of one by the other’s grandson, even if it was pure coincidence, presents an opportunity to think about the transformative power of politics.

CAA Is Discriminatory and Arbitrary Because It Excludes Tamil, Muslim Refugees: DMK

 CAA Is Discriminatory and Arbitrary Because It Excludes Tamil, Muslim Refugees: DMK

In a supplementary affidavit submitted to the Supreme Court court, the party said the CAA is unconstitutional because it is ultra vires of Articles 14 and 21 of the constitution.

CAA Is Discriminatory and Arbitrary Because It Excludes Tamil, Muslim Refugees: DMK

DMK president MK Stalin, senior Congress leader P Chidambaram in a protest march against the Citizenship Act (CAA), in Chennai on Dec. 23, 2019. Photo: PTI



New Delhi: The Dravida Munnetra Kazhagam (DMK) told the Supreme Court that the Citizenship (Amendment) Act (CAA), 2019 is discriminatory because it excludes Tamil refugees and “manifestly arbitrary” because it expressly excludes Muslims, saying the law should be declared null and void because it is “unconstitutional” and “destroys the basic fabric of secularism”.


In a supplementary affidavit submitted to the top court, the party – which is among the 200 petitioners challenging the Act – said the CAA is unconstitutional because it is ultra vires of Articles 14 and 21 of the constitution. It argued that the Act is ‘arbitrary’ as it relates to only three countries – Pakistan, Afghanistan and Bangladesh – and provides a fast-tracked route citizenship only for Hindus, Sikhs, Buddhists, Jains, Parsis and Christian communities from these nations and expressly excludes Muslims.


“The Act deliberately keeps away the people belonging to Muslims who had suffered persecution in the three countries and therefore it is highly discriminatory and manifestly arbitrary,” the DMK said.


While the government has argued that members of these communities have been identified because they face religious persecution in Pakistan, Bangladesh and Afghanistan, DMK has pointed out that Tamils in Sri Lanka have been excluded even though a clause in the country’s constitution gives primacy to Buddhism over all other religions.


“Clause 9 of the Sri Lankan Constitution, not only gives importance to Buddhism over other religions but also empowers the state to protect and foster Buddhism,” the affidavit, filed by the party’s organising secretary R.S. Bharathi, said.


According to the CAA, the basis for including Pakistan, Afghanistan and Bangladesh was that their constitutions provided for a specific state religion due to which the religious minorities there faced prosecution on grounds of religion.


The affidavit said that the situation in Sri Lanka is similar to the one in Pakistan, Afghanistan and Bangladesh. Not only have the Tamils faced religious persecution as they were predominantly Hindus, but they have also faced ‘rampant persecution’ due to their minority status since Sri Lanka’s independence from British rule.


Therefore, the classification to select only Pakistan, Afghanistan and Bangladesh has no “rational nexus with policy and object of the influence act”, DMK said.


According to LiveLaw, the affidavit says that CAA not only gives “undue advantage and benefits” to undocumented immigrants but also fails to achieve the stated objective – to provide support to persons persecuted on the grounds of religion.


Also Read: India Needs a Proper Refugee Law, Not a CAA Suffused With Discriminatory Intent


‘Step-motherly behaviour’ towards Tamil refugees


The party said that Indian-origin Tamils, who fled Sri Lanka due to persecution and are now in India as refugees, are out of the ambit of the legislation. It contended that the Union government, in its counter affidavit filed in October 2022, has “categorically remained silent” about the plight of the Tamil refugees.


“The step-motherly behaviour (of the Centre) towards Tamil refugees has left them living in constant fear of deportation and an uncertain future,” the affidavit says. As stateless people, they have been denied employment in government services, organised private sector and the right to property and voting, it adds.


The party claimed that the CAA is “against the Tamil race”.


The law ignores the reality that for several decades Tamil refugees who have settled in Tamil Nadu are deprived of fundamental and other rights due to non-citizenship and due to non-naturalisation. The Act does not provide any reasons to exclude them and hence is discriminatory.


CAA introduced a completely “new basis for the grant and non-grant of citizenship on grounds of religion, which destroys the basic fabric of secularism”, the party said. There is no reason provided as to why Muslims were altogether excluded even in the three countries wherein they have suffered from persecution, it says.


Providing a background, the affidavit said tensions between the Sinhalese and Tamil populations in Sri Lanka have deep historical roots. The Tamils came from southern India. There are two separate communities in the island nation which are the Sri Lankan Tamils and Indian-origin Tamils. Both are of the same ethnic origin and speak the same language.


The Indian origin Tamils now in the island nation were taken there from south India by the British rulers to work as bonded labourers in the coffee and tea plantations, mainly around Kandy, between 1852 and the 1930s.


The Sinhalese population of Sri Lanka, the majority of them Buddhist, have historically considered the Tamils as “invaders” who are “infringing” on Sinhalese territory. The identification of the Buddhist religion with Sinhalese nationalism is an important element in understanding the conflict in Sri Lanka, he argued.



File photo of anti-CAA protests. Photo: PTI


Tamil refugees in India


To resolve the citizenship issues faced by the 9.75 lakh Indian Tamils residing in Sri Lanka, on October 30, 1964, India and Sri Lanka signed the Sirimavo-Shastri pact.


About 3 lakh people were to be granted Sri Lankan citizenship while the government of India was to accept the repatriation of 5.25 lakh people. The status and future of the remaining 1.50 lakh people are the subject matter of a separate agreement between the two governments.


In substance, the government of India was obliged to grant citizenship to 6 lakh stateless Tamils with a natural increase in their numbers.


Quoting from the Tamil Nadu government rehabilitation department’s handbook, Bharathi said 3,03,076 people arrived in India as refugees from 1983 to 2010 in four phases.


As of January 2010, the number of expatriates who arrived and registered was 4,61,631, he said, submitting relevant documents to support his claims.


(With PTI inputs)











Friday, 18 November 2022

What PM Modi Said At Bali - Versus The Reality

 Opinion: What PM Modi Said At Bali - Versus The Reality


Rajmohan Gandhi

OpinionUpdated: November 17, 2022 11:44 am IST


70

Returning to India after a 30-month exile imposed by Covid, I am struck by the helpful attitude of people. I've run into multiple scenes of strangers offering support to those needing it on trains and at stations and airports, and I have personally received assistance. But there is another picture too.


"When our daughter calls from the Metro, she no longer says Khuda Hafiz at the end. We've asked her not to." So I was told by a highly-regarded Delhi professor, the father of a teen college student.


Some days later at Pune airport, I found myself standing next to an old man who, like me, was waiting for his checked bag. His beard and cap announced his Muslimness. As it had been a tiring flight for everyone, I asked him how he was doing. "Bhagwan ki kirpa hai," he replied. "I am fine." In earlier times he would probably have spoken of Khuda or Allah or Uparwala.


Some may feel triumphant as a growing number of Muslims dilute or even erase their identity or conform to Hindu usage. I cannot. To me it is a matter of shame, not pride, that many of my compatriots feel that they cannot be themselves.


Before arriving in Bali for the G20 gathering, Prime Minister Modi said that India wished to share with the world "Our mantra of One Earth, One Family, and One Future". A lovely vision, but within India, the national family is split. While many in the majority community seem pleased that Muslims are being shown their place, the latter are anxious about what's in store for them.


Not without reason. Karnataka's BJP government seems to have announced that saffron will be the colour of 8,000 new classrooms in government schools across the state. To Hindus saffron is a venerable colour, and some parents may be glad that their children will be surrounded by that dye in school. However, the project is not only unconstitutional in any plain reading; it also seems calculated to humiliate Muslims and Christians.


To Hindus, saffron is a venerable colour, and some parents may be glad that their children will be surrounded by that dye in school. However, the project is not only unconstitutional in any plain reading, it also seems calculated to humiliate Muslims and Christians.Says  BK Hariprasad, a senior Congress leader in Karnataka: "The government schools and colleges are run by taxpayers' money and the education minister has no business to confine it to one religion. He's trying to polarise and communalise the education in the state. That is not acceptable."


The state government's defence is that the classroom expansion scheme is called "Viveka"  after Swami Vivekananda; since the Swami wore a saffron robe, it is appropriate, says the defence, to give that colour to the new spaces. The argument is unconvincing. Vivekananda's 19th-century choice for the colour of his spiritual robe cannot be allowed to become a weapon for pushing minority children into an inferior place in 21st-century India. In fact, the spirit of Swami Vivekananda would be horrified at the bid to use him to demean a section of India's children. Let us clearly recognize what is happening around us. Supremacy, which has no place in our Constitution, is the new idol of powerful sections in today's India. Supremacy seeks to replace dignity and equality, which are norms specified in the Constitution's Preamble and spelt out in its Articles.  The supremacy urge needs repeated demonstrations of the humiliation of the "inferior". Psychologically exhilarating, the supremacy drive has also seemed politically efficacious in recent times. It appears to appeal to sections of the majority community, including to some at the lower end. "Give these Hindus the chance to humiliate Muslims and Christians, and they will forget the indignities they have received from the higher castes." That's the calculation.


At the higher end, very few institutions possess a prestige greater than that of Ahmedabad's Indian Institute of Management. Earlier this month, IIM-A announced a new logo for itself. For more than 60 years, the logo had contained a replica of the Tree of Life chiselled in the 16th century in the most famous of the ten marvellous stone jalis of Ahmedabad's Sidi Saiyed Mosque. Depicting the intertwining of a tree's branches, this lattice-work window is a stunning portrait of unity in diversity. But in the India of November 2022, even a great academic institution seemed to view such an image, and its origin, as being too controversial. It was expunged!


In one of his G20-related utterances, Mr. Modi spoke of India as "the land of the Buddha and Gandhi". It's a phrase he has used several times. Can anyone invoke Gandhi without inviting a reminder of Ishwar Allah Tere Naam? And while some may not be aware that in its complete form our national anthem, Jana Gana Mana, also speaks of Hindu, Bauddho Shikho, Jaino, Parashiko, Musholmaano, Christaani as members of India's family, it is an unalterable fact of history and literature that Tagore wrote that inclusive stanza into what was chosen as our national song.  It is also an undeniable fact of history, and a widely known fact, that in Saare Jahaan Se Achchha,  Allama Iqbal underlined that religion does not teach enmity.


All the same, revising emblems and logos is not hard. A Cabinet or a Board can take a decision, and it's done. Getting classrooms painted in a particular colour is also a simple matter for a state government to arrange.


The rest of us should take seriously what our eyes see and our ears hear. In our noble land, our children are being divided into the greater and the lesser, our people into the superior and the inferior. The urge to dominate, coerce, and humiliate is being given a fillip, and people, including young children, are being encouraged to enjoy the humiliation of others.


This harmful supremacy project may succeed for a while. Even the eminent may go along with it. But will India's people tolerate it over a long period?  Friends tell me that in parts of India they see growing signs of opposition and resistance. We will find out in due course.



(Rajmohan Gandhi's latest book is "India After 1947: Reflections and Recollections")


70

Comments

Disclaimer: These are the personal opinions of the author.

Monday, 14 November 2022

Life Style of Laddafs - Dr Shaik Ibrahim IIIT Ongole

Life Style of Laddafs

దూదేకుల జీవన విధానం

 

దూది నుండి విత్తనాన్ని వేరు చేసి, దూదిని శుభ్రపరిచి, దూదిని ఏకి, దూదితో పరుపులు, దిండ్లు తయారు చేసి బతుకు జీవనాన్ని కొనసాగించే వారు దూదేకులు. భారతదేశమంతటా కూడా దూదేకులు రకరకాల పేర్లతో మనకు కనబడుతుంటారు. దూదేకులను మన తెలుగు రాష్ట్రాలలో నూర్ బాషీయులనీ, పింజారిలనీ, లద్దాఫ్ లనీ, దూదేకులనీ పిలుస్తారు. మిగతా రాష్ట్రాలైనా కర్నాటకలో పింజారిలనీ, నద్దాపులనీ, తమిళనాడులో పాంజికొట్టులనీ, పంజారిలనీ, గుజరాత్లో పాయిజారీలనీ, మధ్యప్రదేశ్లో నద్దాపులనీ, కాశ్మీర్లో దున్ లనీ, బెంగాల్లో మన్సూరీలనీ, బీహర్ లో ధునియాలనీ, మోమీన్ లనీ, ఉత్తరప్రదేశ్లో బెహనస్ లనీ, అన్సర్ లనీ, మోమీన్ లనీ, ఒరిస్సాలో పంజిరాలనీ దూదేకులను పిలుస్తారు. ఇలా వివిధ రాష్ట్రాలలో పేరుతో పిలువబడినప్పటికీ దాని అర్థం దూదిని ఏకే దూదేకులనే అర్థం.

 

వృత్తులు మాయమైనా  కుల వాసనలు దూదేకులకు నీడలా నేటికి వెంటాడుతున్నాయి. ఒక్క దూదేకులకు మాత్రమే కాదు యావత్తు అన్ని మతాలలో అణగారిన కులాలపై వివక్షపు నీడలు వెంటాడుతునే ఉన్నాయి. ద్రావిడ జాతికి, సంస్కృతికి కేంద్ర బిందువుగా ఉన్న సింధూ నాగరికత పతనం తర్వాత అనేక మతాలు మన భారతదేశంలోకి వచ్చాయి. వాటిలో మెజారిటీ సాధించిన మతం హిందూ మతం. ప్రతీ మతంలోను కులాల విభజన జరిగింది. అయితే నాడు హిందూ మతంలోని కుల వివక్ష వలన, కుల విభజన వలన అణగారి కులాలు బడికి, గుడికి దూరమై అంటరానివారుగా మిగిలిపోయారు. వారిని హిందూ మతంలోని కొన్ని ఉన్నత కులాలు మాకు సేవ చేయడం కోసమే మీరున్నారు అని బదులిచ్చేవారు. వివక్ష, వెట్టిచాకిరి నుండి బయటపడడానికి అణగారిన కులాలైన ఎస్.సి, ఎస్.టి, బి.సి మొదలగువారు నిరీక్షించారు. కాలక్రమేణా పర్షియా దేశం నుంచి సూఫీ గురువులు భారతదేశంలోకి వచ్చారు. వారు వస్తూ వస్తూనే అమూల్యమైన మానవీయ విలువలతో వచ్చారు. ఎక్కడెక్కడ అయితే వివక్షకు గురి అయిన కులాల వారు ఉంటారో అక్కడికి వెళ్లి వారికి ఒక భరోసాను కల్పించారు. వారి కష్ట సుఖాల్లో పాలుపంచుకున్నారు. సూఫీ గురువులు ఏర్పాటు చేసిన ప్రార్థన మందిరాల్లో కూడా వారికి స్థానం కల్పించి భుజానికి భుజానికి జత చేసి ప్రార్థనలు వారితో కలిసి చేసి సూఫీ గురువులు వారి హృదయాలతో అలాయి బలాయి తీసుకున్నారు. చివరికి వివక్షకు గురి కాబడిన వ్యక్తులకు కాలికి దెబ్బ తగిలి పురుగులు పాకుతున్న సరే కాలిని సూఫీ గురువులు వారి ఒడిలోకి తీసుకుని శుభ్రం చేసి గాయానికి మందులు పూసేవారు. ఇటువంటి మానవీయ గుణాలు, సూఫీ గురువుల బోధనలు వారు పడుతున్న వివక్షను కాల రాశాయి. దీనితో కుల వివక్షకు గురి అయిన అనేక మంది సూఫీ గురువుల అమూల్యమైన మానవీయ విలువలకు ఫిదా అయ్యి ఇస్లాం మతాన్ని స్వీకరించారు.

 

భారతదేశంలో ఉన్న ముస్లింలలో నూటికి తొంబై శాతం ఒకప్పటి ఎస్.సి, ఎస్.టి, బహుజనులే మతం మారినారు. అందుకే మతం మారినా వీరి జీవన విధానం, మూలాలు మారలేదు

 

        ప్రతీ మతంలోను కుల విభజన ఉన్నట్లే, ఇస్లాం మతాన్ని స్వీకరించిన వారిలోను కుల వివక్ష లేకపోలేదు. వీరిలో షేక్, సయ్యద్, పఠాన్, ఖాన్, మహమ్మద్ అనే కులపు వర్గాలున్నాయి. కులపు వ్యక్తుల్లో చాలా అరుదుగా మాత్రమే మనస్పర్థలు ఉంటాయి. అయితే షేక్, సయ్యద్, మహమ్మద్, పఠాన్, ఖాన్ మొదలగు వర్గాల వారికి దూదేకులు అంటే చులకన భావన, చిన్న చూపు. ఏదో వారే మనుషులు అన్నట్లుగా.! కానీ ఇస్లాం మతం సర్వ మానవాళి పట్ల సమానత్వాన్ని ప్రదర్శించాలి గానీ, అసమానతను, వివక్షను చూపరాదని నొక్కి చెప్పింది. ఒకవేళ ఎవరైనా అలా ప్రవర్తిస్తే వారు మనుషులే కాదని కూడా ఇస్లాం చెప్పింది. అయినప్పటికీ కొంతమంది మత ఛాందసవాదులు వివక్షను చూపుతునే ఉంటారు. పైకేమో అంతా ఒక్కటే అనే భావన. అంతర్గతంగా ఎవరికి కనబడకుండా వివక్షను చూపుతుంటారు. కొన్ని చోట్ల బాహటంగానే దూదేకులపై ముస్లింలు వివక్షను కనబరుస్తుంటారు. కొన్ని వందల సంవత్సరాల క్రితమే వివక్ష నుండి విముక్తి కోరుతూ ఇస్లాం మతాన్ని స్వీకరించినప్పటికీ వివక్ష నుండి దూదేకులు బయటపడలేదు. సంతోషంతో తొలిరోజుల్లో సూఫీ గురువులు గుండె గుండెలకు జతచేసి అలాయి బలాయి ఇచ్చినప్పుడు కలిగిన సంతోషం ఎక్కువ కాలం పాటు అనవాలు మిగల లేదనే ఆవేదనతో బరువెక్కిన దూదేకుల హృదయాలు ఎన్నో ఎనెన్నో.! అయితే వారిలో కొద్దిమంది మతం కన్నా మనిషి ముఖ్యం, మనిషి బంధం ముఖ్యమని విశ్వసించే ముస్లింలు దూదేకులను వారితో సమానులుగా చూసిన వారు లేకపోలేదు. ఇటువంటివారు చాలా అరుదుగా మనకు ముస్లిం సమాజంలో కన్పిస్తుంటారు. అయితే ఎక్కువభాగం దూదేకులపై వివక్షను చూపే వారే.

 

         ముఖ్యంగా దూదేకులకు, ముస్లింలకు భాష పరంగా, సంస్కృతి పరంగా, సంప్రదాయాల పరంగా, ఇచ్చి పుచ్చుకోవడాల్లో కూడా     భేదాభిప్రాయాలున్నాయి. అంతేగాక వక్ఫ్ బోర్డు మరియు మసీదులకు సంబంధించిన ఆర్ధిక పరమైన విషయాల్లో కావొచ్చు, పదవుల్లో కావొచ్చు     భేదాభిప్రాయాలున్నాయి. రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లోని దాదాపుగా ముస్లింలు అందరూ ఉర్దూను మాట్లాడగలరేమో గానీ, కనీసం 30% అయినా ఉర్దూను రాసేవారు ఉండరు. అంతేందుకు తెలుగు రాష్ట్రాల్లో ఉండే సగం మంది ముస్లింలకు స్వచ్ఛమైన ఉర్దూను కూడా మాట్లాడేవారు లేరు. కానీ.! విషయంలో ముస్లింలు దూదేకులను మీకు భాష సరిగా మాట్లాడటం రాదని, చదవటం రాదని చులకన భావనతో వివక్షను చూపిస్తూ ఉంటారు. నేటికి కూడా వ్యత్యాసాన్ని మనం ముస్లిం సమాజంలో చూడవచ్చును.

 

నమాజ్ చదవడానికి మసీదుకు కూడా సరిగారారనే వివక్ష కూడా దూదేకులపై ఉంది. నిజానికి దూదేకుల్లో కూడా పాండిత్యం మేళవించిన వారు లేకపోలేదు. ముస్లింలలో ఉన్న ఖాజీలు, ముల్లాలు, మౌల్వీలు కన్నా గొప్ప పాండిత్యాన్ని అభ్యసించిన దూదేకులు కూడా ఉన్నారు. ముస్లింల కన్నా గొప్పగా సంస్కృతి సంప్రదాయాల పాటించే దూదేకులు కూడా ఉన్నారు. అయితే మసీదులకు సంబంధించిన ఆర్ధిక లావాదేవీల్లో కూడా దూదేకులకుపై వివక్ష చూపడం జరుగుతున్నది. ఎక్కడోకచోట దూదేకులపై కాస్త మానవత దృక్పథంతో ఆర్ధిక లావాదేవిల్లో చోటిచ్చే సంఘటనలు చాలా అరుదు. వక్ఫ్ బోర్డు లాంటి విషయాల్లో ఇంకా చెప్పాల్సిన అవసరమే లేదు. ఇకా

 

పెళ్లిళ్ల విషయాల్లో అయితే దూదేకుల పిల్లలకు ముస్లిం పిల్లల్ని ఇచ్చి పెళ్లి చేసే సంప్రదాయం అస్సలు ఉండదు. ఇకా ఎవరైనా దూదేకుల్లో బాగా చదివి మంచి ఉద్యోగం చేస్తున్నా లేదా ఇస్లాం పాండిత్యాన్ని బాగా చదివిన వారువుంటే అప్పుడు వారిపట్ల కాస్త ఆలోచించి ముస్లింలు దూదేకులకు పిల్లల్ని ఇచ్చి పెళ్లి చేయడానికి ప్రస్తుతం కాస్త ముందడుగు వేస్తున్నారు. అది కూడా చాలా తక్కువ సందర్భాల్లో మాత్రమేనని చెప్పవచ్చును. కానీ నిజ జీవితంలో భారతీయ ముస్లిం సమాజంలో ఎటువంటి వివక్షలు, అసమానతలు ఉండవని మిగతా సమాజాలు, మిగతా మతాలు అపోహపడుతుంటాయి. నిజ జీవితం వీటికి భిన్నంగా ఉంది. ఇస్లాం మత సంప్రదాయ ప్రకారం పురుషునికైనా, స్త్రీ కైనా మరియు ఇస్లాం మతంలోని అన్ని వర్గాల్లోను అసమానతలు ఉండకూడదు. అలా ఎవరైనా అసమానతలు చూపిస్తే వారు అసలు ముస్లిమే కాదని ఇస్లాం చెబుతుంది. కానీ దూదేకులు ముస్లింలలోనే కలిసిపోయి ఉన్నప్పటికి వారిపై వివక్షను చూపించడమనేది బాధాకరమైన సంఘటన. వివక్ష కూడా ఎక్కువభాగం మిగతా మతాలు గుర్తించని విధంగా ముస్లింలు దూదేకులపై అంతర్గతంగా వివక్షను కనబరుస్తుంటారు. కొన్ని చోట్ల బహిర్గతంగానే వివక్ష కనబడుతుంది. అయితే దూదేకులు పూర్వం ఇస్లాం మతాన్ని స్వీకరించనప్పుడు అప్పటి ఇస్లాం మతాన్ని స్వీకరించిన ముస్లింలు కావొచ్చు, సూఫీ గురువులు కావొచ్చు దూదేకులపై చూపించినంత ప్రేమ, అప్యాయత, అనురాగాలు, మానవీయ గుణం ఎక్కువకాలం మిగలలేదు. అనతికాలంలోనే సూపీ గురువుల కాలం చెల్లిన తర్వాత ఆదరణ స్వార్థంతో మటుమాయమై దూదేకులను తీవ్రమైన దిగ్భ్రాంతిలో పడేసింది.

 

            నేటికి కూడా మనం పల్లె ప్రాంతాల్లో నివాసముంటున్న దూదేకుల జీవన విధానాన్ని పరిశీలిస్తే వారు కొన్ని దశాబ్దాల నుండి భిన్నమైన సంస్కృతి, భిన్నమైన సంప్రదాయాలు వారితో పెనవేసుకున్నట్లు మనకు స్పష్టంగా కన్పిస్తుంది. దూదేకులు మతం మారినప్పటికి వీరి జీవన విధానం, మూలాలు మారలేదు. అందుకే వీరి రోజువారి జీవన విధానంలో భిన్నత్వంతో కూడిన హిందూ, ముస్లిం సంస్కృతి మిళితమైన భిన్నత్వం మనకు కన్పిస్తుంది. దూదేకుల్లో సంస్కృతి ఎక్కువగా మనకు గ్రామీణ ప్రాంతాలలో ఉండే వారిలోనే కన్పిస్తుంది. బహుశా సందర్భంగానే వీరు ఇరు మతాల హిందూ,ముస్లిం సంస్కృతులకు దగ్గరై సగం తురకోడు, సగం సాయిబు, సగం తెలుగోడు అని హేళనగా ఇరు మతాల చులకనకు గురవుతున్నారు.

 

దూదేకులు కొన్ని తరాలుగా బాధను, దుఃఖాన్ని దిగమింగుకుని జీవనవిధానాన్ని కొనసాగిస్తున్నారు. ఏది ఎమైనా హిందూ మతాన్ని ఆచరించే తెలుగు వారు కావొచ్చు, ఇస్లాం మతాన్ని ఆచరించే ముస్లింలు కావొచ్చు దూదేకుల భిన్నత్వాన్ని, మిళితమైన సంస్కృతి చూసి సగర్వంగా గర్వపడాలి. కానీ.! చులకన చేయరాదు. ఎందుకంటే భారతదేశంలోని వ్యక్తులైన సరే ఇతర మతాలను, ఇరు మతాల సంస్కృతిని గౌరవిస్తారు. కానీ.! పాటించరు. ఏక కాలంలో ఇరు మతాల ఆచారాలను, సంస్కృతిని గౌరవించడం, ఆదరించడం మాత్రమేగాక, మతాల సంస్కృతిని, ఆచారాలను కట్టుదిట్టంగా పాటిస్తూ మన దేశంలో జీవనం కొనసాగిస్తున్నవారు దూదేకులు మాత్రమేనని చెప్పవచ్చును. ఒక్క సంఘటన చాలు దూదేకులు మన భారతీయ లౌకికతకు నిలువుటద్దమని చెప్పడానికి. మన రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లోని పల్లె ప్రాంతాలలో నివసించే దూదేకుల్లో భిన్నత్వం, లౌకికత మనకు నేటికి కనబడుతుంది

 

                   దూదేకుల గురించి ముఖ్యంగా చెప్పుకోవాల్సిన విషయాలు వీరు ఇస్లాం మత పండుగలైనా రంజాన్, బక్రీద్, మిలాదున్ నబీ పండుగలతో పాటు, హిందువుల పండుగలైనా వినాయక చవితి, సంక్రాంతి, ఉగాది, శ్రీరామనవమి మొదలగు పండుగలతో పాటు, ఇరు మతాల సంస్కృతికి నిలయమైన మొహర్రంను కూడా సంతోషంగా జరుపుకుంటారు. దాదాపుగా పల్లె ప్రాంతాల్లో నివసించే దూదేకులు శుభ కార్యక్రమాల్లో కావొచ్చు, వివాహ కార్యక్రమాల్లో కావొచ్చు, గృహ ప్రవేశంలో కావొచ్చు పక్కగా ఇరుమతాల సంస్కృతులను పాటిస్తారు. దూదేకులు హిందూ మతంలో భాగమైన మూఢనమ్మకాలు, శకునాలు, రోజు మంచి రోజునా కాదా? రాహుకాలం ఏమైనా ఉందా.? అమావాస్యనా.? అని క్యాలెండర్ని తుచతప్పకుండా పాటించడం లాంటి విషయాలను నేటికి కూడా మనం చూడవచ్చును. అయితే పట్టణ ప్రాంతాల్లో ఉన్నవారు దాదాపుగా ఇస్లాం సంస్కృతికికి అనుగుణంగానే నడుచుకుంటున్నారు. ఏదీ ఏమైనా దూదేకుల వారు గర్వాన్ని ప్రదర్శించాలి. ఎందుకంటే ఇరు మతాల సంస్కృతిని పాటిస్తూ భారతీయ లౌకికతకు ప్రతీకగా ఉన్నారు కాబట్టి. కానీ.! ఇతరుల చూపే చులకన భావాన్ని పట్టించుకోకూడదు. నిజానికి చులకనకు గురికావాల్సింది చులకన చేసినవారే. మనిషికి మంచితనం, చేయూత ఇచ్చే మానవీయ గుణాన్ని కలిగి ఉండాలి. అదే మనిషికి కొలమానం అవ్వాలి. సామాజిక స్పృహ, గుణం లేనివారు అసలు మనుషులే కాదు.

 

దూదేకుల ఆర్ధిక జీవితానికి సంబంధించిన విషయానికొస్తే వీరు అధికంగా గ్రామీణ ప్రాంతాలలోనే నివసించడం వలన కులవృత్తినే నమ్ముకుని వెనుకబడిపోయారు. అందువలన దాదాపుగా వీరు శారీరక శ్రమ పైనే ఆధారపడటం వలన వచ్చే ఆదాయంతో కుటుంబం గడవడమే కష్టమైన పరిస్థితులలో కూరుకుపోయారు. బహుశా దీని కారణంగానే వీరి పిల్లలు కూడా చదువుకు దూరమై శారీరక శ్రమకు అల్లుకుపోయారు. పూర్వం నుంచి నేటి ఆధునికయుగం వరకు కూడా వీరు పత్తి నుండి విత్తనాల్ని వేరుచేసి దూదిని శుభ్రపరిచి, దూదిని ఏకి పరుపులు, దిండ్లు తయారు చేసేవారు. అయితే గత రెండు, మూడు దశాబ్దాల నుండి ప్రపంచమంతా ఆధునికమై ఒక కుగ్రామంలా మార్పు చెందడం వలన దూదేకుల జీవన విధానంలో భాగమైన కుల వృత్తిలో కూడా మార్పులు చోటుచేసుకున్నాయి. ప్రపంచం ఆధునిక వెలుగులో హంగులతో ప్రపంచీకరణను ఆహ్వానించడం వలన దూదేకుల కులవృత్తిని ఆధునిక యంత్రాంగం, పరిశ్రమలు ధ్వంసం చేశాయి. ప్రపంచీకరణలో భాగంగా వచ్చిన పరిశ్రమలు, యాంత్రీకరణ వీరి కుటుంబాలను రోడ్డున పడేసింది. ఇటువంటి వాతావరణంలో దూదేకులు బతుకు భారాన్ని కొనసాగించడానికి వివిధ రకాల వృత్తులను, వివిధ రకాల పనులను ఎన్నుకున్నారు. ఎక్కడో మారుమూల గ్రామాలలో ఎక్కడన్నా కొన్నిచోట్ల నేటికి ఇంటి దగ్గరికి వెళ్ళి పరుపులు, దిండ్లు కుట్టి జీవనాధారం కొనసాగించే దూదేకులు లేకపోలేదు. అయితే నేడు దాదాపుగా పల్లె ప్రాంతాలలో కూడా ప్రపంచీకరణ కోరలు చాచడం వలన అవి కూడా కొనేవారు కరువయ్యారు.

 

                 ప్రపంచీకరణలో భాగంగా వచ్చిన ఆధునిక యంత్రాంగం దూదేకుల జీవనాన్ని బలంగా దెబ్బ కొట్టినది. వందమంది ఒక రోజులో చేసే పనిని జిన్నింగు మిల్లులు ఒక గంటలో చేసేవి. జిన్నింగు మిల్లుల వలన అనేకమంది దూదేకులు దూది ఏకే వృత్తికి దూరమై రోడ్డున పడ్డారు. దూది ఏకే వృత్తి గల్లంతు అవ్వడంతో కొంతమంది దూది ఏకేవృత్తికి స్వస్తి పలికి టైలరింగ్ పనులు, ఎంబ్రాయిడరింగ్ పనులు, గోళీ సోడాలు తయారు చేయడం, రోజువారి దినసరి కూలీ పనులతో కుటుంబ భారాన్ని నెట్టుకొచ్చేవారు. అయితే పనులను చేసే దూదేకుల జీవితాలపై కూడా ఆధునిక యంత్రాలు కోలుకొని దెబ్బకొట్టాయి. రెడీమేడ్ వ్యవస్థ టైలరింగ్ పనులు, ఎంబ్రాయిడరింగ్ పనులు చేసే వారి జీవితాలను ఛిన్నాభిన్నం చేసింది. తోపుడు బండ్లపై గోళీ సోడాలు అమ్ముకునే దూదేకుల జీవితాలపై మిషనరీ సోడా యంత్రాంగం రావడం వలన వీరి జీవితాలు మళ్లీ ప్రశ్నార్థకంలో పడ్డాయి. వ్యవసాయ పనుల్లోను ఆధునిక యంత్రాలు ప్రవేశించాయి. దీనితో దాదాపుగా వ్యవసాయ పనులు చేసే దినసరి కూలీల బతుకులు కూడా గందరగోళంలో పడ్డాయి. రిక్షాల తొక్కి జీవనధారం కొనసాగించే వారిపై కూడా ఆటోలు, CABలు గుదిబండలా మారాయి. మరికొంత మంది దూదేకులు మేస్త్రీలుగా, బెల్దారులుగా, డ్రైవర్లుగా, డబ్బున్నోళ్ల ఇళ్ల దగ్గర పరిశ్రమల దగ్గర సెక్యూరిటీ గార్డుల్లా, కార్ఖానాల్లో దినసరి కూలీలుగా బతుకు జీవనాన్ని కొనసాగిస్తున్నారు. ఇంకొంతమంది దూదేకులు రోడ్లపై చిన్న చిన్న చిల్లర షాపులు, మెకానిక్ షాపులు, టీ కొట్టులు, తోపుడు బండ్లపై కూరగాయలు, పండ్లు, టిఫెన్ సెంటర్లు పెట్టుకుని కుటుంబ భారాన్ని మోసేవారున్నారు.

 

                  దూదేకులు జనాభా పరంగా అధికారిక లెక్కల్లో రెండు తెలుగు రాష్ట్రాలలో మూడు, మూడు లక్షల చొప్పున 6లక్షల మంది దాకా ఉన్నారు. కానీ.! వీరి జనాభా నిజానికి 15లక్షలు పై మాటే.! వీరు కొంతమంది హిందూ మతానికి అనుగుణంగా రెవిన్యూశాఖ పరంగా ధృవ పత్రాలు తీసుకొవడం, మరికొంత మంది ఇస్లాం మతానికి అనుగుణంగా రెవిన్యూశాఖ నుంచి ధృవ పత్రాలు అందుకోవడం వలన వీరి జనాభాపై ప్రభుత్వాలకు స్పష్టత లేదు. అందువలన పక్కాగా దూదేకులు అనేవారి లిస్ట్ ఆధారంగానే వీరి జనాభా లెక్కలు ప్రభుత్వాల దగ్గర ఉన్నందు వలన ప్రభుత్వాల నుంచే అందే పథకాలు గానీ, రుణాలు గానీ, విద్య, వైద్య పరంగా అందే సదుపాయాలు పొందలేకపోతున్నారు. అయితే దూదేకులు ఎక్కువ భాగం దాదాపుగా 80% ముస్లింలు ఆచరించే సంప్రదాయాలతో పాటు వారి జీవనవిధానానికి అనుగుణంగా ఉండే సంప్రదాయాలను పాటిస్తుంటారు

 

               కళా రంగంలో భాగమైన నాదస్వరానికి పెట్టిన పేరు దూదేకులు. దాదాపుగా నాదస్వర విజ్ఞానంలో దేశం మెచ్చుకోదగిన వ్యక్తుల్లో వంద మందికి పైగా ఉన్నారు. అయితే వీరిలో చిన పీరు సాహెబ్, షేక్ ఆదం సాహెబ్, పద్మశ్రీ షేక్ చిన మౌలా! (కరవది గ్రామం ప్రకాశం జిల్లా ఒంగోలుకు దగ్గరలో), చిన ఖాసీం.సాహెబ్, గోపవీడు హసన్ సాహెబ్ లాంటి వారు దేశంలోనే గాక ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఆదరణను పొందారు. దూదేకులు అని పేరు చెప్పగానే గుర్తుకొచ్చే ప్రముఖులు, దూదేకుల జాతి అణిముత్యాలు దూదేకుల సిద్దప్ప, కబీరు, దాదూ దయాల్, పద్మశ్రీ షేక్ నాజర్, పద్మశ్రీ షేక్ చిన మౌలా!, నాగూర్ బాబు మొదలగువారని ఖరాఖండీగా చెప్పవచ్చును. సాహిత్య రంగంలో దిలావర్, ఖమ్రొద్దీన్, యాకూబ్, నూర్ బాషా రహంతుల్లా, సయ్యద్ సలీం, ఖాజా, షాజహానా మొదలగు వారిని చెప్పవచ్చును. చిత్రకళా రంగంలో ప్రముఖంగా అక్బర్, అబ్దుల్ విశిష్టమైన సేవలు అందిస్తున్నారు. శ్రీ వేంకటేశ్వర విశ్వ విద్యాలయంలో వన్నూరు బాషా అనే పరిశోధక విద్యార్థి దూదేకుల సాహిత్యంపై సమగ్రమైన పరిశోధన చేస్తున్నారు. త్వరలో రికార్డు రూపంలో తొలి సాహిత్య పరిశోధన గ్రంథంగా మనందరి ముందుకు రాబోతున్నది. దూదేకుల చరిత్రను రికార్డు చేయడంలో . దావూద్ గారిని ప్రముఖంగా చెప్పవచ్చును. తెలుగులో . దావూద్ గారు "నూర్ బాషీయులు చరిత్ర సంస్కృతి" అనే రచన దూదేకుల చరిత్రకు మచ్చుతునకగా చెప్పవచ్చును.

 

             అయితే దూదేకుల అభ్యున్నతి గురించి చివరగా రెండు మాటలు ప్రస్తావించాలి. ఒకటి వీరు సామాజికంగా, రాజకీయంగా, ఆర్ధికంగా, విద్య, వైద్య, ఉద్యోగ పరంగా వెనుకబడి ఉన్నారు. వీటిని అధిగమించేందుకు దూదేకులు, ప్రభుత్వాలు ప్రత్యామ్నాయంగా ఆలోచించి ముందడుగు వేయాలి. మరొక విషయం ఇరు మతాల నుంచి పడుతున్న వివక్షను పారదోలాలి. ముఖ్యంగా మరొక విషయం దూదేకుల సామాజిక ఉద్యమకారులు, ఇతర సంస్థల వారు, సంఘాల వారు ముఖ్యంగా నేడు చేయవల్సింది ఒక్కొక్క జిల్లాలో వీరి జనాభా ఎంత ఉంది, ఎంత మంది నిరక్షరాస్యులున్నారు, ఎంతమంది ఉపాధి లేకుండా ఉన్నారు, ఎంతమంది చదువుకున్న వారున్నారు, ఎంతమంది ఉద్యోగులున్నారు, ఎంతమంది సహాయం కోసం ఎదురుచూసే వారున్నారనే విషయాలపై దృష్టి సారిస్తే భవిష్యత్తులో వారి అభివృద్ధికి బంగారు బాటలు వేసినవారవుతారు.

 

డా. షేక్ ఇబ్రహీం,

అసిస్టెంట్ ప్రొఫెసర్,

.పి ...టి : ఒంగోలు.

సెల్ : 95333 36227